Soest, 27 september 2011
“Morgen zal ik komen te overlijden; ik heb er rust en vrede mee. “
Enkele weken geleden, net twee weken in mijn nieuwe huis en vlak voordat ik 30 zou worden, ben ik met spoed naar het ziekenhuis gebracht.
Pijn, pijn, uitputtend en ondragelijk.. Toch terug naar huis de dag erna, voor mijn verjaardag en housewarming feest.
S'avonds helaas gelijk weer terug: darmperforatie met buikvliesontsteking. “Hoe ver wil je gaan?” was meteen de eerste vraag. “Ik wil ver gaan.” Een paar dagen later veranderde het antwoord al; “Ik wil zover gaan als menselijk is”. Want de afgelopen 2.5 week heb ik geleden. Heel veel geleden. Ik zag mijn lichaam binnen twee weken groeien tot boven de 80 kilo; 30 kilo erbij... Bewegen was amper mogelijk, maar mijn knop stond nog op ‘we komen er wel doorheen’. Ik heb dit tenslotte vaker bewezen.
Ik beperkte het bezoek tot slechts enkele vrienden en vooral veel mam en Laurens. Zij bleven vaak slapen wat erg fijn was. Zo kon ik knokken. Totdat mijn besluit uiteindelijk duidelijk was afgelopen zondag. Ik wil niet meer, ik kan niet meer. Dit is mijn mokerslag. Mam en Lau waren er binnen een half uur. Ze begrepen me heel goed. De artsen en verpleging ook.
Maandagavond was ik weer thuis in Soest. Na een hele goed nachtrust, heb ik met uitzicht op de paradijselijke tuin hier een geweldig mooie dag gehad vandaag. Afscheid nemen van omgeving en dierbaren. Ik heb rust nu. Ik kan ontspannen en genieten van alle liefde om me heen.
Morgen zal er euthanasie worden uitgevoerd.
Ik vier het leven tot het laatste moment!
Veel liefs, Phine
----------------------------------------------------------------------------------------
Soest 28 september 2011
Lieve allemaal,
Aan het begin van de middag is Josephine op 30 jarige leeftijd overleden. Ze heeft in alle rust afscheid kunnen nemen van het leven thuis in Soest met ons aan haar zijde.
