Bij elke fietser die de top van een berg van enig formaat bereikt zoekt de opgebouwde spanning op de een of andere manier een uitweg. De een wordt stil, de ander laat de tranen de vrije loop, weer een ander staart met lege ogen naar de nieuwe wereld om zich heen en sluit zich af voor anderen. En dat drie keer! Voor het beklimmen van een berg is talent gemixt met trainingsarbeid nodig; voor drie keer is ook nog karakter noodzakelijk.De ene fietser gaat de strijd met die reus vol bravoure en zelfvertrouwen aan; de ander eerder met twijfel en schroom. En zelfvertrouwen? Ik heb goede klimmers meegemaakt die in de aanloop naar een reus het vooraf opgebouwde zelfvertrouwen plotseling als een koude plas verloren en als mentale kabouter de eerste meters op het stijgende asfalt aflegden.
Bovendien hebben we ook nog een missie. We rijden niet alleen voor onszelf maar ook voor anderen. Goed, dat gaat voor het ene teamlid meer op dan voor de andere maar toch...........het geeft in meer of mindere mate extra emotionele lading tijdens zo'n dag. Ieder zal die dag dan ook een persoonlijk avontuur beleven en zal op zijn of haar eigen wijze moeten omgaan met deze emotie. Ik verheug me er op om dat weer mee te mogen maken. Miljarden kunnen dat namelijk niet. Wat een geweldig voorrecht!!!
Hoe dan ook: donderdag 30 augustus 2012 en zaterdag 1 september 2012: dagen die een verschil maken.
Dagen om in te lijsten.............
