dinsdag 18 juni 2013

De Hommel en de TransAlp


De hommel weegt 0,2 gram en heeft vleugels van 0,7 cm. Volgens de wetten van de aerodynamica kan hij niet vliegen en doet hij het onmogelijke. Waarom kan hij dan wel vliegen?  Omdat hij niets van aerodynamica weet en omdat hij geen mietje is!

De Mont Ventoux is geen mietje, geen vluchtheuvel weggestopt in een Gelders bos, zoals de Knobbel. Ook niet een vriendelijke, gemoedelijke berg zoals de Alpe d'Huez met zijn vlakke buitenbochten. De Mont Ventoux is een naar mannetje, een hufter, een rotzak! Volgens teamgenoot Herman een EIKEL! De berg waarop Tom Simpson het leven liet, waarop Lance Armstrong als een tijger achter Pantani aan sprong. Een berg waarop het, zoals we weten, zo ziedend hard kan waaien dat je scheef rijdend, leunend tegen de wind, moet afdalen. Een berg waarop niets meer groeit, geen mos, bloem of gras het lef heeft om er wat op te proberen. Een berg, waarop die andere Armstrong in 1969 rustig uit zijn maanlander had kunnen stappen: "A small step for man; a giant step for mankind......" Niemand zou het verschil merken! De berg waar wij in september 2012 op fietsten. Drie keer op 1 dag tijdens de Cingle! OK, we rommelden soms op een piemelverzet omhoog. Maar dat maakt niets uit. Het was geen wedstrijd immers maar het was wel stoer. Mietjes worden gemaakt, niet geboren. Stoere verhalen verzin je niet, die moet je verdienen. We hebben ze verdiend. Nee, mietjes zijn wij niet: high five!

Toch kunnen we niet wat de hommel kan..........

Een aantal onder ons fietsen de TransAlp komende augustus. Zes achtereenvolgende dagen in een etappekoers dwars door de Alpen van Zuid Duitsland tot aan het Garda Meer in Noord Italië. Elke dag een Cingle! Over het dak van Europa: de Stelvio en nog een aantal van die reuzen. Een evenement, waar je minimaal 7000 km voor moet trainen in H, D1, D2, D3 en W. En dan nog is het volgens ervaringsdeskundigen een vrijwel onmogelijke opdracht waar je niet zonder fysieke en mentale kleerscheuren doorheen komt. 

Wij mensen hebben de neiging om eerst alles te willen weten voordat we wat doen. Daardoor blijven we ook keurig binnen de grenzen van wat we mogelijk achten c.q. wat gangbaar is en springen we vrijwel nooit in het duister. Zekerheid voor alles. Wetenschap zonder enige verbeelding. Vooral geen risico. Het leven verworden tot schaken, waarbij remise het uitgangspunt van denken is. Catenaccio........

Misschien moeten we het bij de TransAlp maar net zo doen als de hommel: er niets van weten, dromen, durven het onmogelijke te doen, het op je af laten komen en bovenal...........gewoon gaan vliegen!
Nog 66 dagen tot de TransAlp!

High five!!!