De weg draait plotseling scherp naar rechts. Ik kijk door de bocht naar boven maar zie de bovenkant van de weg niet meer. Een muur van asfalt. 25%!! Links en rechts zie ik na een paar meter al fietsers lopen die verkeerd geschakeld hebben. Iemand slingert zo maar richting berm met zijn fiets; vloekt en kukelt vervolgens om. Kan niet meer. Ik zie even verderop ook een oranje shirt staan. Shit, een teamgenoot! Zelf stoppen heeft geen zin. Wat moet je doen? Ik roep maar dat we boven wachten.
In de wereld is er arm en rijk, zwart en wit, jong en oud, klein en groot. In deze vies rijzende asfaltwereld telt dat allemaal niet. Hier is slechts sprake van twee categorieën: lopers en fietsers, en het is je heilige plicht te pogen bij die laatste categorie te horen! BAMM!!
Kortom: Teckelenburger Rundfahrt 2012: 2700 deelnemers. Prachtig weer. 120 kilometer en 23 heuvels. Opvallend weinig Horeca (pure noodzaak en absolute voorwaarde voor het team om goed te kunnen functioneren). 2 lekke banden. Ketting eraf. 1 zware valpartij met drie gebroken ribben en een klaplong (ons onbekende deelnemer).
Plaats een groep fietsers in een relatief extreme omgeving zoals de Teckelenburger Rundfahrt, dan passeren tijdens die dag dezelfde zaken die ook in het gewone leven een rol spelen. Alles komt op zo'n dag voorbij. Verdriet, woede, wanhoop, verbetenheid, te snelle overgave en onzinnig gepraat om de spanning te breken maar ook vreugde, passie en respect, solidariteit en vastberadenheid. Wie heeft alleen oog voor zichzelf en wie heeft ook ruimte voor een ander? Elke deelnemer moet op de een of andere manier, in meer of mindere mate, met de hieruit voortkomende spanning dealen. Onafwendbaar. Als je iemand echt wilt leren kennen, zonder mascara, ga dan met hem of haar stevig sporten.
Zo'n dag laat je ook scherp zien waar je staat en wat er vervolgens nog moet gebeuren. Je kunt er van leren. Nou....en ik dan? De 10% heuvels kom ik makkelijk op maar de +20% heuvels leveren problemen op. Dat kan veel beter. Dat is bij mij niet alleen een gebrek aan explosieve conditie maar ook een surplus aan gewicht. Aan beiden ga ik wat doen de komende maanden.
Zoon Ruben heeft deze dag ervaren dat de prima conditie en vorm van 2011 niet ongetraind en zonder dat je er wat voor doet meereist naar 2012. Daar baalt hij van. Hij heeft helaas de genen van zijn vader wat gewicht betreft geërfd. Komt hij nog terug?
Een verrassing voor mij was vandaag René. Een stevig gewicht en de aard van dit parcours matcht niet best. Toch kwam hij soepel mee. Nog meer kracht dan verwacht. Die arme Bert moest het doen met een 34 x 27 versnelling. Hij rijdt toch al altijd zwaar maar dit zag er van achteren uit alsof Studio Sport de beelden in herhaling vertraagd afdraaide. Toch gaat dit op geen enkel moment ten koste van zijn goede humeur. Dat is op zichzelf al een kwaliteit.
Onze Henk is echt klaar voor de Alpe d'Huez. Daar past maar 1 woord bij: RESPECT!!!
Het enige minpuntje van de dag was dat we de dag zonder gezamenlijk drankje afsloten. Beetje kaal, veel haast, weinig team. Moeten we bij de Elfstedentocht dan maar beter regelen.
Oh ja: De ELFSTEDENTOCHT.................... De volgende testcase en in juni de Vaele Ouwe!!!
Zo'n dag laat je ook scherp zien waar je staat en wat er vervolgens nog moet gebeuren. Je kunt er van leren. Nou....en ik dan? De 10% heuvels kom ik makkelijk op maar de +20% heuvels leveren problemen op. Dat kan veel beter. Dat is bij mij niet alleen een gebrek aan explosieve conditie maar ook een surplus aan gewicht. Aan beiden ga ik wat doen de komende maanden.
Zoon Ruben heeft deze dag ervaren dat de prima conditie en vorm van 2011 niet ongetraind en zonder dat je er wat voor doet meereist naar 2012. Daar baalt hij van. Hij heeft helaas de genen van zijn vader wat gewicht betreft geërfd. Komt hij nog terug?
Een verrassing voor mij was vandaag René. Een stevig gewicht en de aard van dit parcours matcht niet best. Toch kwam hij soepel mee. Nog meer kracht dan verwacht. Die arme Bert moest het doen met een 34 x 27 versnelling. Hij rijdt toch al altijd zwaar maar dit zag er van achteren uit alsof Studio Sport de beelden in herhaling vertraagd afdraaide. Toch gaat dit op geen enkel moment ten koste van zijn goede humeur. Dat is op zichzelf al een kwaliteit.
Onze Henk is echt klaar voor de Alpe d'Huez. Daar past maar 1 woord bij: RESPECT!!!
Het enige minpuntje van de dag was dat we de dag zonder gezamenlijk drankje afsloten. Beetje kaal, veel haast, weinig team. Moeten we bij de Elfstedentocht dan maar beter regelen.
Oh ja: De ELFSTEDENTOCHT.................... De volgende testcase en in juni de Vaele Ouwe!!!
 |
| De Oranje brigade |
 |
| Het parcours |
