Posbank voor de diehards

De heavy weights achterop

Vijf mei. Acht uur in de morgen.  Temperatuur: zes graden boven nul. Koud! Het druppelt uit de hemel. Auto's hoeven nog net geen lichten aan. Grijze wolken. Geen weer om buitensport activiteiten te ondernemen. Iedere beetje sporter weet dat kou en vocht negatieve effecten hebben op het functioneren van het bewegingsapparaat en per saldo bakken met extra energie kost. Nota bene Bevrijdingsdag. Toch staan 5 leden van Team MV2 Heerde daar, op het bordes van sc Bijsterbosch klaar om 140 kilometer weg te tikken. Zij geven zich, onder deze omstandigheden, vrijwillig over aan de ketenen van de wielersport. Hoezo Bevrijdingsdag! Gekken!

Herman die om 11 uur vrijwilligerswerk gaat verrichten staat er toch om ons tot Epe mentale ondersteuning te geven. Klasse Herman! Ik voel zelf een lichte spanning. Ik heb 3 weken gelanterfantert, van alles, vooral ongezonds, ingenomen en weinig gefietst en weet maar al te goed dat dat een uitgangspositie is, die inhoudt dat ik dat bij afstanden boven de 100 km onverbiddelijk moet betalen. Goed verdelen en bekeken fietsen dan maar; uiteraard wel je verantwoordelijkheid nemen maar daar bovenop geen trap te veel.
Aan het kanaal ter hoogte van Epe wachten teamgenote Marieke en een mij onbekende sportster ons op en sluiten aan. Het gaat in vlot tempo richting Posbank langs het kanaal. Een beetje te vlot voor de onbekende medefietster want zij moet net na Apeldoorn de pijp enigszins gedesillusioneerd aan Maarten geven ondanks het gegeven dat verschillende teamgenoten haar en route vragen of het wel wil. "Ja hoor", zegt ze voortdurend. Tja, het is een bekend verschijnsel: het is moeilijk om toe te geven dat het te hard gaat. Alhoewel ik echt respect heb voor mensen die er ronduit voor uit durven komen, weet ik dat het mij ook moeite zal kosten als het mij overkomt. Stom, niet!
We bereiken de Posbank snel en snellen daarna naar Uchelen waar wij mannen welverdiende uitsmijters innemen en Marieke een vette pannenkoek naar binnen werkt. René en Peter maken daarna nog ruimschoots en met groot genoegen gebruik van het inpandige toilet (de Gemeentelijke reinigingsdienst van Uchelen en Apeldoorn zijn nu, 18:00 uur, nog aan het scheppen). Daarna gaat het via Apeldoorn en tegen een aanwakkerende krachtige wind langs het kanaal naar Heerde. Dat alles met een gemiddelde van bijna 28 kilometer per uur wat gezien het karakter van de route en gezien de omstandigheden een prima prestatie is.

Twee opmerkingen:

• niet alleen degene die goed getraind is en snelheid en afstand makkelijk verteert verdient een pluim maar vooral degene die het fysiek en dus ook mentaal zwaar heeft en dan toch niet opgeeft levert de echte topprestatie. Dus: respect Dick!
• in het verlengde hiervan: er is een groep teamgenoten ontstaan die uitstekend getraind is en nu makkelijk fietst. Er zijn ook teamgenoten die door blessures of als gevolg van andere redenen niet c.q. onvoldoende aan fietsen zijn toegekomen en een trainingsachterstand hebben. Het straks een beetje harmonieus mixen van deze twee groepen is de kunst. Natuurlijk is racefietsen een competitie sport en daar moet ook ruimte voor zijn maar als het er op aankomt dan zijn beginselen zoals "samen uit, samen uit" en elkaar helpen, wat mij betreft, van veel grotere waarde. 

Een laatste opmerking van huishoudelijk aard: er lijkt draagvlak te zijn voor de Tecklenburg Rundfahrt van 19 mei. Het voorstel is om dan de dagstage Limburg van 12 mei te laten vervallen. Mocht je het er niet mee eens zijn of andere ideeën hebben: laat het weten!

Man.........................het was vandaag weer een prachtige tocht!! Bedankt dame en mannen.