Slaap, kramp en water........

Half 9 zou er vertrokken worden. Echter route bouwster Marieke kwam te laat opdraven en daardoor kon er pas om 09:00 uur gestart worden. Dit als gevolg van te weinig slaap (Olympische spelen). Zo serieus staan we er dus sportief in! En dat maar enkele weken voor D-Day! Als vakantie vierende volger, analist c.q TC word ik hier erg droevig van!

Ten gunste van Marieke moet opgemerkt worden dat haar manier van rijden hieronder volstrekt niet te lijden had. Ze reed prima. Het kwam dus uiteindelijk goed.
Op de Amersfoortseweg, het steile kreng, hield Bert het voor gezien. Draaide af en ging retour naar Heerde. Hij had last van krampen in zijn linkerbeen. Volgens de berichten zat het been nog maar met 1 heel klein spiertje vast aan de romp. Het bleek gelukkig mee te vallen. Het kwam dus uiteindelijk toch goed.
Dick, die voor de verandering zijn deel van het kopwerk naar behoren invulde (volgens berichten uit betrouwbare bron drukte hij echter wederom zijn snor), dreigde bijna te sneuvelen als gevolg van een actie van een Mercedes. Deze ultieme poging om zich daadwerkelijk solidair te verklaren met die arme Joline (beterschap!) mislukte echter gelukkig. Dit kwam dus uiteindelijk ook goed.
Het zwaartepunt van de koers lag in het laatste deel van de route (totaal: 120 km). Met hoge snelheid is er richting Epe gereden. Daar vonden twee teamleden het nodig hun bewegingsapparaat onmiddellijk af te koelen in een kinderbadje. Een koeltechniek die stamt uit de hockey wereld, daar worden echter vuilnisbakken gebruikt gevuld met ijskoud water. Op de foto is de panische reactie van Dick te bespeuren. Hij realiseert zich namelijk daar dat zijn mobiele telefoon zich nog in zijn achterzak bevindt en wel onder water. Gelukkig verpakt in plastic en na enig drogen bleek het apparaat nog te functioneren. Het kwam dus uiteindelijk ook weer goed.

Het kwam dus uiteindelijk allemaal goed.........

Maar in het ergste geval was er een blonde verkeersdeelneemster gearresteerd wegens ernstige vermoeidheid en navenant gevaarlijk rijgedrag. Een renner opgenomen op de intensive care met een afgebroken linkerbeen. Naast hem ligt tijdelijk een renner en een Mercedesberijder. De renner wordt snel uit het ziekenhuis ontslagen vanwege aanstellerij maar vervolgens verdrinkt hij jammerlijk in een kinderbadje in Epe. Alleen de mobiele telefoon overleeft alles: hij zat in plastic.......
Wat had er niet kunnen gebeuren! Lekker team!!!

Cross The Line......

De teamgenoten van Team MV2 Heerde komen nu in de fase dat de lange afstand met beperkte snelheid niet meer van groot belang is. Het gaat nu om de "Feinschliff", zoals onze oosterburen het zo mooi omschrijven. Het gaat er nu om, om op basis van het al ontwikkelde duurvermogen het verzuringspunt naar boven op te schuiven. Dat kan door middel van interval trainingen. Het doel is op zichzelf niet het bereiken van een zo hoog mogelijke snelheid c.q. gemiddelde snelheid, maar het doel is meer een mentale muur te slechten, waarbij snelheid het middel is om dit doel te bereiken. Voorwaarde is de bereidheid om pijn te leiden en het vermogen om een denkbeeldige mentale streep te passeren: 'cross the line!' 

Donderdagavond 19:00 uur. Klaar zitten bij sc Bijsterbosch. De teamleden druppelen binnen, evenals een gastrijder uit Epe. Mooi klein groepje en zo te zien heel geschikt voor het hogere tempo segment. Bovendien is het uitzonderlijk mooi fietsweer. Een prachtige zomeravond en een temperatuur die weldadig is voor de spieren. Het gaat voorlopig in bedaard tempo, 2 aan 2 over de Elburgerweg en de Zuidweg richting Vierhouten. Gezellig babbelend. Aan het eind van de Zuidweg wordt er "enen" geroepen; een korte omschrijving voor achter elkaar rijden. De voorste man kromt het lichaam, gaat dieper zitten en verhoogt het tempo. Signalen die door de meesten begrepen worden. Rond de 40 kilometer per uur gaat het nu richting Vierhouten. Er wordt nu niet meer gesproken, hooguit iets gezegd. Gezichten staan strak en zweet druppelt onder de helmen naar beneden; ogen staan anders. Na een tijdje wordt er correct gedraaid. Eigenlijk is het de bedoeling dat er om de pakweg 10 minuten een herstelperiode ingebouwd wordt. Ik doe het zelf 1 keer maar het gaat eigenlijk zo lekker dat ik het maar laat lopen. Niet zo verstandig overigens. Drinken is bij hoge snelheden namelijk lastig maar gezien de hoge temperatuur uiterst noodzakelijk.
Deze wijze van jezelf pijnigen levert winst op. Enerzijds leidt het tot ophoging van het verzuringspunt en anderzijds laat het je wennen aan de pijn die we allemaal, niemand uitgezonderd, zullen ervaren tijden de beklimming van de Mont Ventoux. Er zijn ook risico's. Als je te ver gaat kan het allerlei fysieke klachten opleveren. Klachten aan het bewegingsapparaat maar ook maagklachten en een snel opkomende migraine achtige hoofdpijn zijn mogelijk. Zelf heb ik eens na een sportief dal wel eens 24 uur niet meer kunnen eten. In zo'n geval draagt een dergelijke training niet bij aan de optimalisatie van de conditie maar breekt deze juist af.   Maar............... als het goed gaat en you crossed the line is er weinig mooiers. If you train the same you perform the same... If you want to improve, change what you do... Ik merkte het 'goede gevoel' onder andere op bij Barmond:

BAMMMMMMMMMMM!!!!!
Nog maar 35 dagen!

Cingle parcours

Van:

• (A) Malaucene naar (B) de Top
• (B) de top naar (C) Bedoin
• (C) Bedoin naar (B) de Top
• (B) de Top naar (E) Sault
• (E) Sault naar (B) de Top
• Afdaling naar (A) Malaucene
• Klaar........... en even aan de zuurstof!

Oei....oei....

Oei, oei. De inschrijving van de Cingle is geregeld.  De "kandidaten" zijn ingeschreven. De benodigde formulieren (info, kaderplaatje en stempelkaart) zijn ook al vandaag per post gearriveerd. 136 km en 4443 hoogtemeters. 


Er is nu geen weg meer terug. Nu moet het dus echt gaan gebeuren!!! 


Nog maar 33 dagen te gaan voor vertrek en France.

Posbank

08:15 uur iedereen keurig present voor de deur van sc Bijsterbosch. 

Henny (echtgenote van teamgenoot Bert) gaat ook mee en fietste zeer verdienstelijk mee. Bergaf beter dan bergop maar dat is logisch zonder de intensieve en ronduit barbaarse trainingen die de leden van Team MV2 hebben ondergaan. Zijpenberg op en af, Emma Piramide twee maal, de Holleweg en Schietbergseweg werden allemaal op ons conto bijgevoegd. Morgen weer!

BAMMMMMMM!!!!!!

Route Posbank

Stel voor aanstaande zaterdag de route bij de Posbank te rijden en veel klimkilometers te maken. Dus met de auto naar de Posbank. De Posbank leent zich daar goed voor want de Emma Piramide en Zijpenberg bestaan uit stukken van 10%. Deze percentages zullen regelmatig volgende maand (!) voorbij komen. 


Advies (ook aan mezelf): vergeet de competitie en gebruik de Posbank om in de klimmodus te komen. De klimmodus (bovuh-kommuh-zonder-veelhijguh) zullen we straks in het zuiden hard nodig hebben.


Zaterdag 08:15 uur vertrek bij sc Bijsterbosch met de auto.


Brenda en Wouter kunnen zaterdag niet. Rijden zondag daarom de Posbank route. Mochten er teamgenoten zijn die alleen zondag kunnen, of nog een keer willen Posbanken: zondag 08:15 uur vertrek per auto bij sc Bijsterbosch.

Cinglés du Mont-Ventoux

Holterberg

Routebouwer Bert

Zondagmorgen 9 uur verzamelen zich 10 teamleden bij sc Bijsterbosch. René rijdt tot de veerpont in Olst mee daar hij vandaag andere verplichtingen heeft. Arnold zal bij de pont in Olst aansluiten. De weerberichten zijn voor vandaag maar matig maar toch schijnt de zon volop. Het ziet er hoopvol uit!

Holten werd, na een aarzelend begin, in een gezwind tempo bereikt. Op de Holterberg, oftewel the War Zone, kwam het spel op de wagen en brandde uiteraard de koers volledig los (hoezo klimtraining?). Vooral toen een groepje "snelle jongens", met overigens prachtig high tech materiaal ons van de Oranje Brigade dacht te kunnen inpakken. Kom nou! Dat was het signaal om volledig met het hol open te gaan rijden. Tot mijn verbazing kon Dick zich prima handhaven in de kopgroep. Klasse Dick! Het gevolg was echter wel dat Dick dacht dat hij de rest van de koers geen kopwerk meer hoefde te verrichten en dit ook middels handig manoeuvreren daadwerkelijk in praktijk wilde brengen. Vanzelfsprekend werd Dick door een aantal teamgenoten gedwongen op kop te rijden. Opvallend is dat onze vrouwelijke teamgenoten vrijwel nooit verzaken en altijd bereid zijn hun verantwoordelijkheid te nemen!
Na de pauze werd de Hellendoornsche berg en de Luttenberg genomen en na 112 kilometers, afgelegd in grote kwaliteit, konden de benen omhoog. 
Compliment aan routebouwer Bert. Het was top, Bert! Weer 112 kilometer dichterbij de Mont Ventoux! En geen drupje regen!

BAMMMMMMMMMM!!!!! 

Team op veerpont Wijhe

Onvermijdelijk terrasje op de Holterberg..........

Spartacus

Er rijdt in ieder peloton wel een Spartacus rond en soms wel meerdere Spartacussen (Spartaci?). Een Spartacus voldoet aan een paar voorwaarden. Hij is zwaar van stuk, fors gebouwd en neemt aldus veel gewicht mee. Maar naast een surplus aan gewicht is er ook een surplus aan kracht aanwezig. Een Spartacus is onverzettelijk, meestal koppig van aard, tikje introvert en mentaal sterk; 'kom maar op' straalt hij uit. Al deze eigenschappen vertalen zich ook naar de wijze van fietsen. Logisch want ieder fietst zoals hij/zij is en leeft. In het profpeloton is Fabian Cancellara een echte Spartacus met zijn 80 kilo. Bij ons nemen de Spartaci nog wel even wat meer aan gewicht mee.  


Een Spartacus is net zo stabiel als de zware klei uit het Noorden. Je kunt er zo veel water opgooien als je wilt maar het blijft een taaie, harde substantie en het wordt nooit modder. Ook op de weg kun jer er een grote hoeveelheid water opgooien; hij haakt niet af van een beetje slecht weer. Op het vlakke is Spartacus schier onverslaanbaar. Hij schuwt het kopwerk niet. Integendeel. Het bovenlichaam buigt zich over het stuur, de blik gaat op oneindig en beide benen stampen als krukassen van een scheepsmotor ritmisch en zoevend op en neer. Naast Spartacus rijden is geen pretje. Je moet namelijk met hem mee in zijn tempo. Achter Spartacus rijden is daarentegen een zegen. Door het grote oppervlakte voor je, wordt je als het ware als in een zetel meegezogen en zit je riant uit de wind. Meestal is een Spartacus ook een Bokito. Niet iedere Bokito is overigens een Spartacus.
Het probleem van Spartacus ligt in het langdurig omhoog rijden. In het gebergte telt het (over-) gewicht zwaar mee en de wetten van de zwaartekracht zijn daar onverbiddelijk. Er is in deze ook sprake van een dilemma. Op het vlakke tellen de wetten van het peloton. De mores is kortweg: je rijdt je mede teamgenoten niet aan gort. Ook Spartacus moet luisteren en inhouden als er achter hem "knijpen" geroepen wordt. Echter op de heuvels en in de bergen tellen deze wetten blijkbaar niet. De vlieggewichten, die eerst ettelijke uren geprofiteerd hebben van het tempowerk van Spartacus spurten, als ratten die uit hun holen kruipen, uit de rug van Spatacus weg als de route serieuze percentages omhoog begint te lopen. Dan geldt er blijkbaar geen "knijpen"! 
Spartacus neemt echter revanche als er 'met het hol open' gereden wordt. Met het hol open rijden is afzien met de tong in het voorwiel, het snot voor de ogen en de billen op het puntje van het zadel. Voluit. Plastisch gezegd: met het hol open. Een beetje kleine teamgenoot, zoals onze Marieke, moet dan echt oppassen dat ze achter een Spartacus bij een noodstop tijdig remt, want er kan zich een situatie voordoen..................... ze verdwijnt dan waarschijnlijk minstens tot aan de enkels. Ze moet dan, in het gunstigste geval, in een soort hergeboorte door de rest van het team met behulp van een tang bevrijd worden. Plop..... In een minder gunstig geval is een keizersnede noodzakelijk. De situatie heeft zich gelukkig nog nooit voorgedaan maar je weet maar nooit! 
Spartacus................... Welk peloton kan zonder........................

Morituri te salutant

Zaterdagrit verschoven naar Zondag

In verband met de belabberde weersomstandigheden is de rit van Bert van zaterdag naar zondag verschoven. Gezien de verwachtingen verstandig. Aldus zondagmorgen 9 uur vertrek bij sc Bijsterbosch.
Bert heeft de teamleden zo veel mogelijk geappt. Toch waren er drie teamleden om 9 uur aanwezig bij sc Bijsterbosch, die dan toch maar een rondje Honcooplaan gefietst hebben. De Diehards! Deze actie met bijbehorende namen en rugnummers zijn doorgegeven aan het Kabinet van de Koningin. Wellicht dat het Beatrix binnenkort behaagt......
De Diehards hadden er behoefte aan het team even hun achterkant te laten zien.

Route Bert

De route van Bert van aanstaande zaterdag loopt via Olst, Boskamp naar Diepenveen. Daarna via Heeten, Nieuw Heeten naar Holten en via Holterberg naar Nijverdal. Daarna via Hellendoorn naar Lemele over de Lemelerberg via Dalmsholte naar Dalfsen.Daarna via Herfte naar Berkum. Door Zwolle naar Katerveer. Dan via Hattem en de IJsseldijk en Wapenveld naar Hoorn en weer naar huis.

De tocht is iets meer dan 100 km.

Maar hopen dat de weergoden ons zaterdag een beetje gunstig gestemd zijn en stoppen met dat watergevecht hierboven.

Kleding Mont Ventoux

Dit officiële tenue kunnen we woensdag 29 augustus aanstaande ophalen bij de organisatie van de Mont Ventoux in Montbrun/Frankrijk.

Het verhaal van de Held

Op TV komt de laatste tijd regelmatig een spotje voorbij over sportHelden. Ik stoor me daar aan. Hoezo Helden? Zijn sportmensen Helden? De lezer zal opmerken: dat hangt af van de betekenis die je hecht aan het woord: "Held". Daar gaat ie: een Held is voor mij iemand die ten koste van zichzelf iets bijzonders doet voor een ander. In vrijheid hiervoor kiest en bereid is tot in het ultieme, met alle risico's van dien, daar voor te gaan.


Vanuit de optiek van bovenstaande definitie bezien, bestaan er geen sportHelden. Robin van Persie of ene Wesley? Kom nou, die voetballen toch voor eigen eer en glorie en wellicht vooral voor eigen portemonnee. Ik gun het ze, maar Helden? Is wielrenner Wout Poels, die na een val 20 kilometer stug doorfietst met ernstige inwendige en uitwendige blessures, die ruimschoots goed zijn voor een weekje intensive care, een Held? Nee! Je zou zelfs de stelling kunnen aanhangen dat onze Wout wel heel erg onverstandig bezig was en met de nodige dwang tegen zichzelf beschermd had moeten worden. Desondanks kun je hen, ook een onverstandige Poels, respecteren en zo nodig bewonderen. Topsporters weten velen te motiveren en te inspireren, maar Helden? Nee, voor mij zijn het geen Helden.
In de "Alpe d'HuZes wereld" worden diegenen die strijden tegen kanker tot Helden gemaakt evenals de duizenden die jaarlijks begin juni de Alpe d'Huez oprijden. Ik snap en respecteer de poging om mensen die in het verleden "vergeten" zijn geweest een zichtbaar en eervol podium te geven. Toch voel ik me ongemakkelijk bij deze vorm van overcompensatie. Goed, ik ken, zoals ieder, onweerstaanbaar moedige mensen en daarmee zijn ze zeker een inspiratiebron voor velen. Bewondering. Ja. Maar Helden? Uiteindelijk poogt ieder die strijdt tegen kanker primair beter te worden maar dan gaat het wel om eigen gezondheid. En volkomen terecht! 
Zijn wij Helden als we straks een steile berg beklimmen op 1 september aanstaande? Desnoods tot de uitputting erop volgt? Natuurlijk niet! De volgende dag zijn we weer alive and kicking......

Wie zijn dan wel Helden?
Die man die in de Tweede Wereldoorlog joden onderdak bood vanuit een simpel en oerkoppig moreel principe -"dit doe jij mijn medemens niet aan"- en uiteindelijk eenzaam stierf in het duingebied van de Waalsdorpervlakte. 
Die vrouw die, bij leven, volstrekt overtuigd een orgaan afstond aan een ander. Opdat die ander zou leven.

Als je veel betekend hebt in deze maatschappij krijg je een lintje van de koningin. Zoals de voorzitter van het bestuur van de Amro Bank, die er een zooitje van gemaakt had en als dank voor bewezen (wan-) prestaties met maar 24.000.000 euro afzwaaide en dat heel normaal vond. Doei................ arme man!
Die man uit de Tweede Wereldoorlog heeft postuum een lintje gekregen en zijn vrouw een helaas karig pensioentje van vadertje Staat. Maar zijn familie kan nog 2000 jaar trots op hem zijn............... rijke man!
Die vrouw, die bij leven belangeloos een orgaan afstond, heeft nooit een lintje gekregen. Volkomen onterecht. Wat ze wel kreeg is een logo achterop een wielershirt. Terecht. Nou ja.... dat vind ik dan. 
Dit logo staat op de achterkant van onze wielershirts. Ik kijk er vaak tegenaan, uiteraard vooral tijdens de ritten. Ik volg dit logo graag, vele kilometers............Tijdens dat volgen fluit of neurie ik soms zachtjes mee met Triggerfinger, "I Follow Rivers":

You're my river running high, run deep, run wild
I, I follow, I follow you, deep sea baby, I follow you
I, I follow, I follow you, dark room honey, I follow you

Het komt eruit.....

De dag nadat tientallen renners in de Tour de France stukjes huid en bloed op het Noord Franse asfalt onvrijwillig achtergelaten hebben en in sommige gevallen dramatisch erger. Gigantische valpartijen waarbij diverse renners, in enkele gevallen afzichtelijk en tenenkrommend gewond raakten, maar gewoon, vanuit the War Zone, weer op de fiets stapten en soms zwaar gehavend hun weg vervolgden en na de finish keurig de pers te woord stonden. Een hard vak en wij voelen en beleven daar maar een fractie van! Respect en een diepe buiging voor dit stel mensen die geleerd hebben door de pijn te gaan. Vooral ook omdat velen van ons helaas weten hoe het is en voelt om hard op het asfalt te smakken. Vergelijk dat eens met de houding van voetballer en Prima Donna Robin van Persie! Wat een geweldig verschil in mentaliteit! Maar ook de teamleden van Team MV2 Heerde hebben vandaag eens stevig in de handen gespuugd en het zichzelf niet makkelijk gemaakt. 126 Kilometer met een gemiddelde van boven de 30 km/pu. 50 kilometer daarvan met een gemiddelde van 33,5 km/pu. Zonder concentratie en alertheid te verliezen. En na de koers, overigens ook tijdens,  elkaar netjes te woord staan. Over mentaliteit gesproken! Overigens hulde voor onze beide gastrijdsters van de VMI uit Epe!


Er is de afgelopen periode stevig getraind en merkbaar is dat dat zijn effect gehad heeft. Ik moet bekennen dat ik Wouter, die beschikt over een afschuwelijke topsnelheid, slechts kan volgen door tactisch af te wachten en op het juiste moment zijn wiel te pakken. Dit in de hoop dat zijn snelheid allengs iets gaat afnemen en dan wel graag voordat het moment komt dat ik om mijn moeder ga roepen. Zonder de anderen te kort te willen doen, is het ook zichtbaar dat het duurvermogen en de topsnelheid van Brenda de laatste periode zeer is toegenomen (hoe heet het vrouwtje van Bokito?). Kortom: we worden stomweg beter.
Enige relativering is op zijn plaats. Duurvermogen en topsnelheid ontwikkelen vormen een aardige basis maar klimvernogen trainen is een ander verhaal. Dat is een vak apart en hebben we nog nauwelijks getraind. Natuurlijk kun je dit ook op het vlakke een beetje ontwikkelen door een tandje zwaarder te gaan rijden (vooral die gelukkigen die met een compact cranckstel de Mont Ventoux gaan aanvallen doen er verstandig aan alvast te wennen aan de lagere trapfrequentie).
Maar deze, met een gouden randje, pakken ze ons niet meer af! Wat je erin stopt, komt eruit....

Verdiende rust

Wouter stempelt voor een medaille...

BAMMMMMMMMMMMMMMMM!!!!!

Team op de Stakenbergerweg wachtend op een aantal wildplassers.......

Marianne doctorandus

Marianne, dochter van teamlid Peter, geeft een feestje in verband met haar afstuderen ( bij pa en ma thuis op de boerderij) en nodigt MV2 Heerde uit op zaterdag 21 juli 2012. Hieronder de uitnodigingstekst van Marianne:


Hallo Fietsers!
 
Het is al weer een tijd geleden dat ik mee heb kunnen fietsen helaas, dit door grote drukte met school en werk. Maar het heeft wel zijn vruchten afgeworpen! Ik ben namelijk afgestudeerd en dus Doctorandus. En omdat ik aankomend seizoen en die daarop volgende graag weer mee wil fietsen, en jullie wil bedanken voor het duwen, oppepen en 'schop onder mijn kont geven' is het tijd om de (fiets)banden aan te halen! Aankomende 21 juli 2012 geef ik een feest vanaf 20.00 aan de erveweg 13 in Welsum. Een feest met hapjes, drank en muziek!!! Hiervoor wil ik jullie graag uitnodigen. Zie de bijlage voor de officiele uitnodiging.
 
Groetjes Marianne Bouman MSc
 
Ps. Eerste triatlhon is uitgelopen! In 1.35 was ik met een enorme grijns op mijn gezicht over de finish! doct

Gedicht

Mont Ventoux


Velen zijn mij reeds de berg op voorgegaan
Dichters en wielrenners in bonte stromen
Hebben voor mij de Mont Ventoux gedaan
En ook na mij zullen er nog velen komen


Om te ervaren wat het is: per fiets, te voet
Naar het haast onhaalbare te streven
Niets of niemand zegt dat het echt moet
En toch, of juist daarom, wil je het beleven


Het dagelijkse werk van een fenomeen
Als Armstrong, Kal, Petrarca of Anquetil
Stervelingen zoals ik en iedereen
Gaan drie keer dood omhoog op hun twee wielen


Maar bovenop vervallen de verschillen
Talent is ook een vorm van heel graag willen

Uit Huub van der Lubbe, Geregeld leven

"Op 't kleine blad"

Aanstaande zaterdag 7juli rijden we een toertocht in Epe. De tocht van 150 kilometer gaat via Beekbergen, Loenen (Loenermark), Hoenderloo en het Dabbelosepad richting Radio Kootwijk, waarna ook deze tocht via Stroe en Garderen weer aansluit op de 80 kilometer route richting Epe. Deze tocht telt mee voor het Brevet des Cyclistes omdat de tocht over verschillende heuvels gaat met een hoogteverschil van 375 meter (ter vergelijking de Mont Ventoux is 1600 meter klimmen).

Onderweg is er gratis verzorging en bij de start en finish is douche- en kleedgelegenheid aanwezig.
Startplaats: Café-restaurant  “De Loreley”, Heerderweg 36 Epe.


Stel voor om elkaar te ontmoeten om 08:15 uur bij de Loreley.
Nog 58 dagen te gaan.

Uit de pers

Sportieve revanche

Om 9 uur bij de sportschool. Brenda, Wouter, René en Peter. Brenda heeft onderweg nog een contract aangeboden gekregen van Gerard van der Velde. Ze moest het helaas afslaan daar ze niet kan schaatsen. Hier ging helaas een nieuwe veelbelovende carrière verloren en ook de enige mogelijkheid om lid te worden van een nieuw jong en fris groepje (in de functie van moeder overste overigens). Zie die gemiddelde snelheid! Neem het met een knipoog (!) maar we gingen er voluit tegenaan: lekker puh!! BAMMM!!!  Hoezo bejaarden.....