Cross The Line......

De teamgenoten van Team MV2 Heerde komen nu in de fase dat de lange afstand met beperkte snelheid niet meer van groot belang is. Het gaat nu om de "Feinschliff", zoals onze oosterburen het zo mooi omschrijven. Het gaat er nu om, om op basis van het al ontwikkelde duurvermogen het verzuringspunt naar boven op te schuiven. Dat kan door middel van interval trainingen. Het doel is op zichzelf niet het bereiken van een zo hoog mogelijke snelheid c.q. gemiddelde snelheid, maar het doel is meer een mentale muur te slechten, waarbij snelheid het middel is om dit doel te bereiken. Voorwaarde is de bereidheid om pijn te leiden en het vermogen om een denkbeeldige mentale streep te passeren: 'cross the line!' 

Donderdagavond 19:00 uur. Klaar zitten bij sc Bijsterbosch. De teamleden druppelen binnen, evenals een gastrijder uit Epe. Mooi klein groepje en zo te zien heel geschikt voor het hogere tempo segment. Bovendien is het uitzonderlijk mooi fietsweer. Een prachtige zomeravond en een temperatuur die weldadig is voor de spieren. Het gaat voorlopig in bedaard tempo, 2 aan 2 over de Elburgerweg en de Zuidweg richting Vierhouten. Gezellig babbelend. Aan het eind van de Zuidweg wordt er "enen" geroepen; een korte omschrijving voor achter elkaar rijden. De voorste man kromt het lichaam, gaat dieper zitten en verhoogt het tempo. Signalen die door de meesten begrepen worden. Rond de 40 kilometer per uur gaat het nu richting Vierhouten. Er wordt nu niet meer gesproken, hooguit iets gezegd. Gezichten staan strak en zweet druppelt onder de helmen naar beneden; ogen staan anders. Na een tijdje wordt er correct gedraaid. Eigenlijk is het de bedoeling dat er om de pakweg 10 minuten een herstelperiode ingebouwd wordt. Ik doe het zelf 1 keer maar het gaat eigenlijk zo lekker dat ik het maar laat lopen. Niet zo verstandig overigens. Drinken is bij hoge snelheden namelijk lastig maar gezien de hoge temperatuur uiterst noodzakelijk.
Deze wijze van jezelf pijnigen levert winst op. Enerzijds leidt het tot ophoging van het verzuringspunt en anderzijds laat het je wennen aan de pijn die we allemaal, niemand uitgezonderd, zullen ervaren tijden de beklimming van de Mont Ventoux. Er zijn ook risico's. Als je te ver gaat kan het allerlei fysieke klachten opleveren. Klachten aan het bewegingsapparaat maar ook maagklachten en een snel opkomende migraine achtige hoofdpijn zijn mogelijk. Zelf heb ik eens na een sportief dal wel eens 24 uur niet meer kunnen eten. In zo'n geval draagt een dergelijke training niet bij aan de optimalisatie van de conditie maar breekt deze juist af.   Maar............... als het goed gaat en you crossed the line is er weinig mooiers. If you train the same you perform the same... If you want to improve, change what you do... Ik merkte het 'goede gevoel' onder andere op bij Barmond:

BAMMMMMMMMMMM!!!!!
Nog maar 35 dagen!