Hotel de Vosseberg bestaat sinds 1931 en is gelegen in het centrum van het plaatsje. Deze uitspanning wordt frequent bezocht door racefietsers en ATB'ers. De open haard is welkom op de koude lentedagen - die dit jaar overigens meer op winterdagen leken - en in de warme zomermaanden wordt er koffie en een variatie aan vettigheid buiten op het grote terras geserveerd. Ik kom er al vele, vele jaren en met plezier. Het is daar knus en altijd onweerstaanbaar uitnodigend en warm, althans dat vind ik, zodat je er eigenlijk nooit zo maar voorbij rijdt. Niet dat het uitzicht daar nou zo mooi is. Nee helemaal niet, ik ken in dat opzicht veel aansprekender terrassen, zoals in het onvolprezen Limburgse Mechelen en de eclatante schoonheid van het terras op de Camerig met uitzicht op het Geuldal. Maar die missen toch dat kneuterige van die paar vierkante meters in Vierhouten.
Het plaatsje ligt als het ware in een kom. Alle wegen naar het centrum lopen ook naar beneden. Ik heb jaren geleden eens op een tropische dag op het terras gezeten, toen er een geweldig onweer losbarstte boven de Veluwe, gevolgd door een immense regenbui. Binnen 10 minuten waren de straten ziedende rivieren geworden, die het centrum veranderden in een natuurbad. In die zin is Vierhouten een beetje het putje van de Veluwe.
Vierhouten; een sporthistorische plaats. Ik zou er niet willen wonen. Anderen graag. Op internet vond ik onderstaand gedicht van een echte (onbekende) 'Vierhouter':
Er is in het Geldersche-Veluwsche land
Een plekje, zoo wonderlijk schoon!
Het ligt in de heide, bij bosch en bij zand
Daar leef ik, daar blijf ik ter woon.
Daar zingt er de wind in de bosschen zoo fijn;
De lucht is vol geuren en kracht.
Daar ruischt bij de boekweit
het koren zoo rein
En bloeit er de hei in haar pracht.
Er is in het Geldersche-Veluwsche zand
Een plekje, zoo wonderlijk schoon:
Vierhouten, Vierhouten zoo heet dat land;
Bezoek het, of blijf er te woon!
Een plekje, zoo wonderlijk schoon!
Het ligt in de heide, bij bosch en bij zand
Daar leef ik, daar blijf ik ter woon.
Daar zingt er de wind in de bosschen zoo fijn;
De lucht is vol geuren en kracht.
Daar ruischt bij de boekweit
het koren zoo rein
En bloeit er de hei in haar pracht.
Er is in het Geldersche-Veluwsche zand
Een plekje, zoo wonderlijk schoon:
Vierhouten, Vierhouten zoo heet dat land;
Bezoek het, of blijf er te woon!
(onbekende Vierhoutense dichter)