De schaamte voorbij......

Vandaag een lekkere en rustige training naar en over de Holterberg (100 km) met gelukkig onze coryfee, Eminent Grise, Peter B. weer aanwezig. Honderd kilometer in kwaliteit maar vandaag een ander onderwerp. Wielrenster Marijn de Vries besteedde er ook al aandacht aan. Het is bij ons ook erg!
Waarschuwing: onderstaande tekst geeft inzicht in intieme gedragingen, zoals die zich afspelen in elk wielerpeloton. De tekst kan schokkend overkomen en is niet bestemd voor jeugdige lezers. Indien de lezer fijngevoelig is, negeer dan de nieuwschierigheid en lees de tekst niet!

De billen van diverse (manlijke) teamleden worden, al rijdend, regelmatig opgetild en vervolgens wordt ongegeneerd en schaamteloos valse lucht geloosd. De vrijgekomen lucht walmt dan, weliswaar kortstondig maar toch genadeloos, door het peloton heen, en doet denken aan de lucht van een varkensschuur met zieke varkens. Dit proces wordt meestal begeleid door enerzijds een vette lach van de opgeluchte ex-eigenaar van deze walm en anderzijds een paar verkrampte opmerkingen van diegenen die het onvrijwillige slachtoffer waren. Ook voor een paar ferme boeren draaien we de hand niet om. Laat maar rollen! Urineren langs de weg. Geen probleem! De koersbroek wordt aan de kant van de weg even omlaag gerukt en hup ......... daar klatert de boel al naar beneden. Soms in een rijtje naast elkaar. Het moet snel want de rest wacht ongeduldig. Als de koersbroek overigens een beetje hoog gesneden is, dan heb je een extra handicap. Je wordt dan gedwongen met je bovenlichaam wat merkwaardig gebukt je natte behoefte te doen. Bovendien moet je dan scherp oppassen dat je niet over je handen urineert. De dames in ons gezelschap gaan met deze items terughoudender, netter om. Zij hebben dan ook te dealen met het gegeven dat zij fysiologisch niet in staat zijn tot acceptabel en efficiënt staand plassen. Zij zijn veroordeeld tot wachten tot er een café of restaurant stop gemaakt wordt. De sneutjes! Pure, door de natuur veroorzaakte, discriminatie. 

Toe maar........

De aanwezigheid van vrouwelijke teamleden heeft wel enige (weliswaar beperkt) remmende werking op dit schaamteloze gedoe. Toch is het in het professionele vrouwenpeloton, zoals wielrenster Marijn de Vries het zo plastisch beschrijft, nog een veel viezer zooitje dan het bij ons is. Daaruit zou je juist de conclusie kunnen trekken dat de aanwezigheid van manlijke teamleden op de dames een sederende werking heeft. Zonder de aanwezigheid van ons mannen zouden zij zich dus pas echt goor gedragen!

Hoe komt het toch dat een op zichzelf stel nette mensen zo snel verworden tot een kudde schaamteloze wilde varkens. Nou ja............ als je veel en langdurig met elkaar optrekt in omstandigheden die ruig van aard zijn, je allengs ook nog eens vermoeid raakt, dan verlies je vrij snel remmingen en daarmee je preutsheid. Daarnaast eten en drinken we tijdens een langdurige tocht natuurlijk heel veel -ook heel vaak, heel veel rotzooi!- en dat zorgt ervoor dat de stofwisseling en daarmee de gas en plas vorming supersnel is. Bovendien moet er bij het fietsen niets in de weg zitten dus ook geen volle blaas of een dwarse wind.Weg is weg! Hoppa!!
Wees gerust. De schrijver overdrijft enigszins. Het valt in de praktijk reuze mee. En bovendien: zodra we weer teruggekeerd zijn in de beschaafde wereld en de modder van ons gezicht hebben gedoucht, zijn we ook weer snel die nette mensen, zoals iedereen ons kent. 
"Eet smakelijk........................"