Zand tussen de tanden.....

Het is 6 uur als ik slaperig naar buiten kijk: geen aantrekkelijk weer. Het is veel meer weer om weer lekker in bed te kruipen en je nog eens lui om te draaien. Dat heb ik niet altijd want als het weer er uitnodigend uitziet kan ik gewoon heel veel zin hebben om op de fiets te stappen en dat ook ondanks een vroeg tijdstip. Grijze wolken en natte straten zijn echter niet erg uitnodigend. Bedenk me dat mijn teamgenoten wel in meer of mindere mate met hetzelfde dilemma zullen dealen op deze vroege ochtend. 
De Vael Ouwe in Dieren, een klassieker: 160 kilometer op en af!


Natte wegen maar tegelijkertijd geen of weinig regen zijn de ingrediënten voor lastige omstandigheden. Modder en zand blijven aan kleding, fiets en versnellingsapparaat en de rijder zelf plakken en regent er niet af, zodat zo langzamerhand alles onder de drek zit. Deze weersomstandigheden worden ook wel "lekke banden weer" genoemd. Dat klopte helemaal; we hebben onderweg tientallen renners met lekke banden gezien. Helaas was onze Bert ook de klos. Doordat hij de lekke band opliep in een vrij scherpe bocht schoot hij ook bijna het daar aanwezige bos in, waardoor de kans dat hij zelfs zou sneuvelen (weliswaar eervol en roemvol) even aanwezig was. Dit zou volkomen onterecht en onverdiend zijn geweest daar hij vandaag echt vreselijk zijn best gedaan heeft. Vooraan worden  de bloemen gegeven, maar achteraan wordt vaak echt gepresteerd en afgezien!
Ik heb zelf een sterke voorkeur voor het laatste deel van een stevige tocht. Ieder beetje getrainde renner kan hard fietsen of stevig een heuvel oprijden maar na 150 kilometer, als de vermoeidheid toegeslagen heeft, het voorhoofd wit uitslaat van het zout, de spieren janken, de psyche verlangt naar de eindstreep en het zand tussen de tanden knispert wordt het een ander verhaal. Nou ja..... na 150 kilometer rijden een aantal teamleden op het grote blad de Posbank op. OK, profs kunnen dat en laten dat ook regelmatig daar zien maar een paar eenvoudige amateurs uit een voormalig boerendorpje?
Kortom: het was weer een feestdag! "Genieten, man" zoals Herman altijd zegt. Goed, het is een repeterende conclusie maar kan er niets anders van maken, echt waar....:

BAMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM!!!!!

Het echte Oranje..... Wat een passie..............