Zwaar bewolkt en continue regen en 1 graad boven nul. Ook met kans op IJZEL. Het spande er om of deze tocht kon doorgaan als gevolg van deze meteorologische omstandigheden en pas vrijdagavond om 8 uur gaf de organisatie te kennen dat ze het toch verantwoord vond om de tocht doorgang te laten vinden.
Koud en dan bedoel ik echt koud! Tot op het bod verkleumd; het ijswater staat in je schoenen en de modder die van je voorhoofd afloopt, prikt in je ogen. Je ziet haast niets doordat je bril volledig bevuild is. Als je niet nat wordt van de vallende regen dan wordt je het wel van het opspuitende modderwater van degeen die voor je rijdt. Bovendien automobilisten en tractorrijders, die allemaal vreselijke haast hebben, houden geen enkele rekening met ons peloton arme zielen (opvallend is hoe in de loop der jaren deze verloedering in Nederland aan het toenemen is, dit in tegenstelling tot landen als Frankrijk en België waar men veel hoffelijker met elkaar op de weg omgaat; we komen er nog op terug).
Waarom doen we dit eigenlijk? Dat vraag je jezelf onderweg wel eens af. Misschien moet je echter gewoon niet alles willen begrijpen. No pain no gain.........
Op deze dag werden ook de wielerwedstrijden Worldcup Ronde van Drenthe voor dames en de Albert Achterhes Profronde voor heren verreden. Op een aantal plaatsen rond Hoogeveen kruisen deze wedstrijden de route van de Toerversie. Net na de VAM berg moesten we even stoppen voor de dameskoers maar dat was niet erg daar Erik net daarvoor een lekke band kreeg. Ook Brenda was een van de ongelukkigen maar zij heeft uiteraard haar eigen mecanicien mee.
In het verleden heb ik wel vaker onder deze omstandigheden gereden in verschillende ploegen. De zuurgraad, het chagrijn nam dan meestal omgekeerd evenredig toe met de daling van temperatuur en recht evenredig met het optrekken van het vocht. Kortom: enkele lotgenoten werden dan ernstig chagrijnig en zelfs soms ronduit storend en vervelend. Ik moet schoorvoetend toegeven dat (let wel: bij zeer hoge uitzondering natuurlijk) dat ook wel eens bij mij voorkwam. In deze ploeg is daar niets van te merken. Niet dat we het allemaal even leuk vinden. Natuurlijk niet: we zijn niet masochistisch ingesteld of al te erg gestoord maar de stemming blijft boven water. Dat is een kwaliteit.
Die insteek, die mentaliteit is soms nodig. Als je dat durft en wilt aangaan en het dan ook nog kunt opbrengen, dan wordt het nooit echt steenkoud, al vriest het nog zo hard................
Op de dag dat de winter het won van de lente in Drenthe......
