 |
| Bert de routebouwer |
Het viel eigenlijk heel erg mee. Het was dan wel bij vertrek slechts 1 graad boven nul maar de wind liet het vandaag gelukkig grotendeels afweten en daar wordt het heel wat aangenamer door. Een groot deel van de route is er in de duurstand gereden en dat gaf de gelegenheid om eens uitgebreid te socialisen (een waarschijnlijk niet bestaand woord maar je begrijpt wat ik bedoel). Maar gelukkig is er ook een paar keer op het gaspedaal getrapt. Gelukkig, omdat dat je de gelegenheid geeft om eens te zien en ervaren hoe ieder in het peloton er voor staat, uiteraard inclusief jezelf. Zeg nou niet dat je dat niet belangrijk vindt c.q. je er niet op let. Ik denk dat in ieder beetje sportief peloton de deelnemers daar mee bezig zijn, weliswaar in meer of mindere mate. Laatst zei iemand tegen me dat hij echt voor het plezier reed en snelheid en onderlinge competitie voor hem geen enkel item was. Ik geloofde hem, naïeveling als ik was, totdat hij mij in de allerlaatste meters voor het bordje Heerde, lafhartig vanuit mijn wiel (in wielertaal vanuit mijn hol) voorbij zoefde. De rest van zijn en mijn sportieve leven hou ik hem in de gaten. Zo ben ik dan ook wel weer. Terug naar het team. Het viel zeker niet tegen. Te verwachten viel dat bij de trainingsbeesten onder ons de soepele tred en het gemak nu al te herkennen valt maar ook diegenen met minder kilometers in de benen lieten zich niet onbetuigd. Die komen er ook wel.Bert wilde de Ster van de Veluwe rijden maar de route is wat ingekort van 110 naar 70 kilometer. Maar we komen de andere zijden van de ster vast en zeker in dit seizoen nog wel tegen! Mooi!
