Deelname?

Indien er interesse bestaat voor deelname aan Alpe d'HuZes 2012 of deelname aan Mont Ventoux 2012:

• In september volgt er een informatie avond bij sportscenter Bijsterbosch te Heerde.
• De exacte datum en tijd worden op deze website nog nader bekend gemaakt.

Stichting Mont Ventoux

Herman's revanche

Teamlid Herman raakte als gevolg van een val tijdens de laatste trainingsrit voor de Alpe d'HuZes geblesseerd aan zijn linkerhand. Zijn blessure leidde ertoe dat hij niet kon fietsen en dus niet kon deelnemen aan het topevenement op 9 juni.


Wel heeft Herman zich tijdens de periode in Frankrijk nuttig gemaakt als vrijwilliger, zo heeft hij onder andere 'gevlagd' in 1 van de 21 bochten van de berg. Herman is de afgelopen weken op vakantie geweest naar Frankrijk. Tijdens zijn vakantie heeft hij 1 maal de Mont Ventoux beklommen en deze week drie keren de Alpe d'Huez op 1 dag. Dit zonder de stimulerende entourage van het Alpe d'HuZes gebeuren van 9 juni is een prestatie van formaat.

'Opgeven is geen optie'.

Waarvan acte.

Vergadering 4 juli

Vier juli is er een bijeenkomst geweest om al vroeg te peilen wat de ideeën zijn m.b.t. een vervolg in 2012.

Een deel van het team is van plan in 2012 nogmaals deel te nemen aan de Alpe d’HuZes. Een ander deel van het team geeft er de voorkeur aan in 2012 deel te nemen aan de sponsortocht in begin september 2012 van de Stichting Mont Ventoux.

De stichting Mont Ventoux is opgericht in 2007 en heeft als Mission Statement 'sport als symbool in de strijd tegen kanker'. Dit houdt in dat de beklimming van de Mont Ventoux een sportieve strijd is die symbolisch de strijd tegen kanker weergeeft, precies zoals Alpe d’HuZes dus. Ze zet ook net zoals Alpe d’HuZes sport in voor het goede doel, namelijk kankerbestrijding. Het doel van de stichting is zoveel mogelijk geld ophalen, dat vervolgens beschikbaar wordt gesteld aan het KWF maar ook aan lokale goede doelen. Het minimum inschrijfsponsorbedrag is veel lager bij de Stichting Mont Ventoux dan bij de Stichting Alpe d’HuZes (in 2011: 1250 om 400). De organisatie, bekendheid en maatschappelijke impact is ook veel kleiner dan bij de AD6.

Een super kritisch geluid 2

Ik heb het ook niet op met sponsoracties. Vooral niet bij familieleden of bekenden. Een moreel appel op bekenden om geld af te staan heeft een bedenkelijke kant. Hoe kan die ander dat weigeren zonder wellicht de onderlinge relatie op scherp te zetten? En is de hoogte van het bedrag dat je doneert wel in lijn met wat anderen geven en zet dat vervolgens de verhoudingen niet onder druk? 

Ik heb het helemaal niet met sponsoracties als het een jaarlijks terugkerende exercitie is. Daar komtie weer aan! Hij of zij moet weer zo nodig fietsen in het buitenland! Bovenstaande gaat overigens niet alleen op voor particulieren maar ook voor bedrijven.

Ik zou echter niet weten hoe het anders moet!

Het doel van met name stichting Alpe d’HuZes, met het anti-strijkstok-beleid, is meer dan OK. Daar is geen discussie over mogelijk. En stel nou dat die jaarlijkse afgetroggelde donaties uiteindelijk wel het moment dichterbij brengt dat kanker een chronische ziekte wordt en mensen langer en gelukkiger met kanker kunnen leven, dan was dat toch wel enig ongemak waard? Heiligt het doel dan niet dubbel en dwars de middelen? Ik constateer dat de heer Van der Werf in zijn artikel op geen enkel moment ingaat op dit aspect.

Stel nou dat in de directe omgeving van de heer Van der Werf (let wel: hopelijk gebeurt dat nooit!) iemand getroffen wordt door deze vreselijke ziekte. Zou de heer Van de Werf dan niet van alles doen, met inbegrip van het trekken van zijn portemonnee, om verbetering mogelijk te maken? In een situatie waarin 1 op de 3 Nederlanders getroffen wordt door kanker zijn dit geen loze en goedkope vragen en beschikt letterlijk niemand over de luxe om ‘erbuiten’ te worden gehouden. Ook de heer Van der Werf niet!

Ik ben er heel erg voor dat kinderen om de school rennen voor Jantje Beton! Het gaat dan helemaal niet om de financiële opbrengst van het gebeuren. Dat is volstrekt onbelangrijk. Maar dat kinderen iets leren te doen voor een ander, en daarbij zelfs moeten afzien, is wat mij betreft een essentieel onderdeel van onderwijs en opvoeding. Schooljuffen en schoolmeesters: rennen met die kids!

Heeft de heer Van der Werf dan nergens een punt? Ik denk het wel. Die fietsende Jezus komt aan. Niet alles in de strijd om de fondsen is geoorloofd. Organisaties moeten authentiek zijn en blijven. Daar mag en moet kritisch naar gekeken worden. Dat geldt ook voor deelnemers. Wat zijn onze motieven om deel te nemen? Werkelijk voor een ander of is het gebeuren er vooral om sportieve aspiraties bot te vieren. Of fungeert het vooral als een, wijd openstaande, uitlaatklep om eigen onverwerkte emoties een week per jaar voluit te kunnen ventileren om vervolgens bakken met aandacht te incasseren? Het punt is echter wel dat ik en de heer Van der Werf daar niet over gaan. Daar gaat iedere deelnemer echt helemaal zelf over.

Meneer van der Werf bevrijdt uzelf van het cynisme. Cynisme, soms een aardig verdedigingsmechanisme, leidt altijd tot lijdzaamheid en blijven zitten waar je zit. Op 9 juni 2011 stonden duizenden deelnemers, vrijwilligers en toeschouwers op. Dat geeft hoop. Trek uw portemonnee als er een collega van ons bij u langskomt. Nog veel beter: doe mee in 2012, want organisaties zoals Stichting Alpe d’HuZes hebben dwarsdenkers met uw scherpe blik en vlijmscherpe pen nodig om op koers te blijven. Een scherpe blik van buiten is nuttig, echter ook makkelijk. Van binnenuit; dat is afzien. 

Meneer Van der Werf wees een echte bikkel: doe mee met Team Bijsterbosch Heerde in 2012! Rij in 2012 een paar keer die berg op. Wij gaan met u mee en helpen u. Zeg er niets over. Maak geen herrie, houd het stil en houd uzelf en uw portemonnee er niet buiten. Dat is goed voor anderen maar ook voor uzelf EN DAT LAATSTE MAG BEST.
Wanneer horen wij van u?
Peter Mast (deelnemer AD6)

Een super kritisch geluid

Wij hebben een geweldige periode meegemaakt in Frankrijk. Niet ieder is echter positief over bewegingen zoals de Alpe d'HuZes.  Kritische geluiden van 'dwarsdenkers'  zijn zinvol en laten ons in de spiegel kijken, ook als we het wellicht met de inhoud niet eens zijn. Vandaar onderstaand artikel van Van der Werf. 

Weg met de Sponsormaffia!

Ik heb het niet op sponsoracties. Ik vind het de meest slinkse vorm van fondswerving sinds de Kruistochten. Goed als mijn eigen kinderen een paar rondjes om de school rennen voor Jantje Beton, vooruit. Maar volwassen mensen die jou geld aftroggelen, om het weer in te leveren bij een organisatie die hen faciliteert om een ‘sportieve topprestatie’ te leveren? Collectief onaneren is het. Ik wil er niets mee te maken hebben.

Echter, het grijpt als een besmettelijke ziekte om zich heen: Alpe d’HuZes, Roparun, Rowing 4 Rights, en ga zo maar door. Hele legioenen doen mee en de thuisblijvers moeten geld geven. Geen goed woord heb ik er voor over. Het is een vies zaakje. Het moet maar eens gezegd.

Mijn weerzin begon enige jaren geleden, toen een vage bekende geld inzamelde voor een goed doel door een paar maanden in Afrika te fietsen. Ik kreeg die dingen niet bij elkaar. Hoe kon je geld maken door te gaan fietsen in Afrika? Zoiets kost toch alleen maar geld? Het duurde even voor ik begreep dat het een variant was op het rondje om de school rennen. Een megalomane variant waarin het ego van de fietser centraal stond. Hij werd een fietsende Jezus die in ieder schamele dorp met palmtakken werd binnengehaald. Ik weet niet meer welk goede doel het betrof, maar wel dat hij bakken aandacht kreeg, en zelfs een wekelijkse column in de Volkskrant.

In de strijd om fondsen is alles geoorloofd. Na het ouderwetse leuren aan de deuren en het bellen rond etenstijd is nu ook de sponsorcolportage professioneel geworden. De Goededoelenpriesters begrijpen de menselijke ziel beter dan de gemiddelde marketingafdeling bij een multinational! Wie kan een vriend, collega of buurman geld weigeren als die zich gaat doodfietsen of een hartverlamming rennen voor de kanker of voor Amnesty? Zo hartvochtig kan zelfs die Van der Werf niet zijn.

Mooi wel! Bevrijd jezelf, ga fietsen, maar doe het zwijgend. Fiets die Alp tien keer op in stilte. Loop van Parijs naar Dakar (in plaats van terug naar R’dam), en laat nooit meer iets van je horen. wees een bikkel en roei stroomopwaarts, van Boedapest naar Wenen, maar zeg er niets over. Maak geen herrie, houd het stil, word geen kruisridder van de Goededoelenkerk, trap er iet in, en houd mij en mijn portemonnee erbuiten. 

Doe het lekker voor jezelf en GEEF DAT GEWOON TOE.