Holterberg

Om 09:15 uur op weg richting Holterberg. Acht teamgenoten, de negende was Brenda maar zij had wat fysieke malheur waardoor ze genoodzaakt was  snel weer richting huis te rijden (verstandig). In aanvang waren de weergoden ons niet goed gezind; ze draaiden even de hemelkraan vol open maar na een korte onderbreking viel het echt mee.

Door de nattigheid hebben we even geschuild in het fietsenhok van de Beatirx school in Hoorn, alwaar Bert, in de vorige eeuw, zijn eerste wankele stappen op het pedagogisch pad heeft gezet. Marieke had nog nooit als enige vrouw, met zo veel mannen tegelijkertijd in een schoolfietsenhok gestaan, echter, ieder kon even later -heren (en dame) als we zijn- ongeschonden de tocht weer vervolgen. Het viel overigens wel op dat enkele teamleden vrij rap de pijp aan Maarten wilden geven en het thema koffie drinken ter discussie stelden. Gelukkig besloten de stevige knoesten van het team (dank je wel René en Herman) de rit gewoon te vervolgen en niet te kiezen voor een smadelijke aftocht.
De wind stond het eerste deel van de tocht tot aan de voet van de Holterberg gunstig. Over de de Sallandse Heuvelrug is er even strak gereden en ook het laatste deel van de route moest er tegen de wind in stevig getrapt worden. Peter heeft 57% in D1 zone en de rest daarboven gereden wat aangeeft dat het een fysiek stevige tocht was. Enkele conclusies op een rij:

• Wouter is weer over zijn dip van afgelopen week heen en heeft zijn plaats in de kop van het peloton weer ingenomen. Daar hoort hij ook!
• Een stevige tegenwind is een cadeautje. Er zullen mogelijk teamleden zijn die er niet zo over denken maar de constante druk die sterke tegenwind veroorzaakt op je spierstelsel is vergelijkbaar met fietsen in het hooggebergte en is daardoor een prima training. 
• Jacco heeft als enige een stuk appelgebak in het restaurant aan de Holterbergweg genuttigd. Dit ondanks waarschuwingen van zijn ervaren teamgenoten over het kwaliteitsniveau van het gebodene. Wij hopen dat hij ongeschonden door het weekend komt...........
• Marieke komt weer beter in vorm en hoeft dus niet meer chagrijnig thuis te komen (dat komt vandaag goed uit want echtgenoot Gert Jan is vandaag jarig. Gefeliciteerd Gert Jan!).
• Peter schakelt nog wel eens mis. Hij heeft zijn dubbel van 52-39 vervangen door een compact van 52-34 en meteen zijn bergverzet (11-30) gemonteerd (beetje laf?). Hij moet daardoor zo nu en dan zoeken naar de juiste versnelling en is volgens enkele teamgenoten daardoor wat repeterend mopperig. De perfectionist!
• Doordat Ruben een trainingsachterstand heeft en hij bovendien iets in gewicht meer mee te nemen heeft dan vorig jaar, moest Ruben er vandaag stevig tegenaan, zonder enige klacht overigens. Voorgaande geeft ook aan wat er moet gebeuren. We kennen hem: wedden dat hij terugkomt?
• Het hart en de passie wint het in dit team -als de competitiestrijd mogelijk is- altijd van het verstand. Nou ja................da's ook mooi.

Ben Ali Libi

Hieronder een gedicht van Willem Willink over Ben Ali Libi; gewoon omdat ie zo mooi is.
Ben Ali Libi (Michel Velleman) was in de jaren twintig een humoristische goochelaar in Amsterdam. Tijdens de Tweede wereldoorlog werd hij samen met zijn gezin opgepakt en in 1943 werd hij vergast in het vernietigingskamp Sobibór. Willink weet op een indrukwekkende manier dit inktzwarte verleden te verbinden aan de huidige periode. 
Zie ook de voordracht van Joost Prinsen in de You Tube video: weergaloos....

Ben Ali Libi

Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord,
staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord,
dus keek ik er met verwondering naar:
Ben Ali Libi. Goochelaar.

Met een lach en een smoes en een goocheldoos
en een alibi dat-ie zorgvuldig koos,
scharrelde hij de kost bij elkaar:
Ben Ali Libi, de goochelaar.

Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost
dat Nederland nodig moest worden verlost
van het wereldwijd joods-bolsjewistisch gevaar.
Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.

Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt,
kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt.
Er stond al een overvalwagen klaar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

In 't concentratiekamp heeft hij misschien
zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien
met een lach en een smoes, een misleidend gebaar,
Ben Ali Libi, de goochelaar.

En altijd als ik een schreeuwer zie
met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

Voor Ben Ali Libi, die arme schlemiel,
hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.

Slager Nooteboom

Slager Nooteboom laat het volgende weten:  

"Komt vandaag een meisje de winkel binnen genaamd Simone en komt 15 euro en 22 cent doneren aan stichting mont ventoux in het varkentje welke Herman in de winkel heeft gezet. Heeft ze gespaard van statiegeldflessen. Super leuk. Heb haar beloofd om het jullie te laten weten dat haar aktie enorm wordt gewaardeerd. Top". 

Dat geeft vertrouwen in jeugd en toekomst. 
Dat maakt ons hele jaar al goed!! 
Simone: jij bent TOP!!!

Uit de pers

Teamgenoot Wouter rijdt dit jaar niet alleen de Mont Ventoux op 1 september maar gaat ook in juni de Alpe d'Huez per tandem beklimmen. Hij kiest voor opstaan voor mensen die strijden tegen kanker in plaats van lijdzaamheid. In de lokale krant de "Schaapskooi" is deze week een interview met Wouter verschenen, handelend over zijn actie samen met de Stichting 2climb2raise. Wouter heeft nog een achterrijder (stoker) nodig. Mocht u een (ex) kankerpatient zijn die het avontuur wil aangaan (respectievelijk iemand kennen) neem dan contact op voor nadere informatie met Wouter via: wouter.daanen@planet.nl

Weekend Limburg

Hieronder een bericht van Teamgenoot Barmond:

Een planning wijzigen is soms niet handig, zeker als mensen er al rekening mee hebben gehouden. Toch wil ik graag een inventarisatie doen voor het weekendje Limburg omdat ik zo links en rechts geluiden hoor dat het nog onzeker is wat er nou precies is afgesproken.

Oorspronkelijk is het weekendje Limburg gepland op 11,12, 13 mei. = week 19

Hier nog meewegende factoren:

Meivakantie vanaf ma 30 april  = week 18

Zaterdag 5 mei = week 18 staat nu de postbank

13 mei is moederdag à daarom zal zondag waarschijnlijk uitvallen!!

17 & 18 mei = hemelvaart, dus lang weekend in week 20

Wat is nu handig en wie kan op welk moment?

Graag even een rondje wie wanneer kan en waar de voorkeur naar uit gaat, ik verzamel wel even alle data zodat we a.s. zaterdag hierover met elkaar een beslissing kunnen nemen; Mochten mensen al speciale dingen geregeld hebben voor de oorspronkelijke week 19 geef dat dan even aan want dat moet een zwaar wegend argument zijn om het zo te houden zoals het is (in het kader van afspraak = afspraak). Hoeveel dagen het weekend dan wordt komt pas later, dus graag alleen voorkeur voor een weekend aangegeven.

Graag voorkeur aangeven voor een week, graag op deze manier:

Week 18: Voorkeur 1 – Barmond

Week 18: Voorkeur 2 –

Week 18: Voorkeur 3 –

Week 18: Kan niet -

Week 19: Voorkeur 1 -

Week 19: Voorkeur 2-

Week 19: Voorkeur 3 -

Week 19: Kan niet – Barmond, Marieke

Week 20: Voorkeur 1 -

Week 20: Voorkeur 2 – Barmond

Week 20: Voorkeur 3-

Week 20: Kan niet –

Iemand die zo wie zo niet mee wil kan zijn naam gewoon bij “Kan niet” invullen (daar hoeft dus geen rekening mee gehouden worden).

Klimmen.....

Aanstaande donderdagavond wordt de eerste avond trainingsrit gereden; vervolgens gaan we komend weekend naar de Holterberg en straks naar de heuvels van de Posbank en dan volgt nog de serieuze Limburgse Big Five (Keutenberg, Vaalserberg, Cauberg, Camerig, Eyserbosweg). Kortom: de periode van klimtrainingen breekt aan. Wat is de beste manier om dit aan te pakken?


Goed klimmen is een kunst en kun je leren. In ons vlakke landje is dat weliswaar lastig omdat het oplopend percentage richting lucht ontbreekt, en daar waar de weg wel omhoog loopt ontbreekt de afstand. Maar het is zeker niet onmogelijk.
Je kunt het zo aanpakken zoals we het zo ongeveer gewend zijn en zoals dat afgelopen zondag ging: aan de voet van een heuvel, zoals de Knobbel, schakelen we zo zwaar mogelijk en (deels) staand op de pedalen stampen we -in volle competitie met de teamgenoten- naar boven, alwaar we, in het slechtste geval, uitgeput hijgend met wat schuim op de mond enige minuten over ons stuur hangen. Dit is -nadat het fundament van het basisuithoudingsvermogen is gelegd- een uitstekende manier om het hart long systeem op een hoger niveau te brengen, te wennen aan de hoge hartslagfrequentie die bij klimmen voorkomt, kracht te ontwikkelen en het voegt toe aan het vermogen tot snelheid. Het is ook hartstikke leuk maar het heeft op zichzelf niet zo heel veel met klimtraining te maken. Als je op deze wijze een berg van enige omvang wil beklimmen dan kom je zonder enige twijfel snel de man met de hamer tegen. Het klinkt zo logisch maar het is ieder jaar nog zo geweest dat enkele teamleden de eerste echte bergrit te veel op deze wijze benaderden en dat is geen aangename (hernieuwde) kennismaking met het hooggebergte.
Klimtrainen is bewust rijden onder je omslagpunt (de hartslag frequentie waarboven je spieren overbelast raken en je melkzuur ontwikkelt) en dit met een trapfrequentie van boven de 80 toeren per minuut. Daar moet je aan wennen. Sluit je af van je omgeving; let op je ademhaling en als het moeilijk wordt kijk dan niet verder dan een paar meter voor je. Kort door de bocht geformuleerd: als je de Knobbel (correct trainend) oprijdt, mag je boven niet buiten adem zijn. Dat is ook logisch want in het echie moet je dan nog een kilometer of 24. Dat betekent zelfdiscipline want de competitie met je teamgenoten staat niet voorop. Wedden dat dat lastig wordt?
De route van aanstaand weekend: Holterberg en Lemelerberg, ongeveer 80 kilometer. BAMMM!!!!

Uit de ziekenboeg

De ziekenboeg zal eind deze week aardig vollopen. Timen krijgt dus bezoek.

Mariska zal aanstaande donderdag een amandel operatie ondergaan. Zij zal uiteraard enige hersteltijd nodig hebben voor ze weer acte de présence kan geven in het peloton.
Carla wordt aanstaande vrijdag geopereerd aan een beknelling in haar pols en er wacht vervolgens in de periode hierna nog een identieke operatie aan haar andere pols. Dat betekent dat Peter ook enige tijd node gemist zal moeten worden in het peloton en ook tijdens de o zo noodzakelijke terrasstops. We zullen het dus enige tijd moeten doen met een merkbaar verlaagd verbaal niveau, zowel kwantitatief als ook kwalitatief.
Wij wensen hen allen sterkte toe en een heel voorspoedig herstel!

Witte melkflessentocht

Om 09.00 uur staan, beter gezegd: zitten, de teamleden (13) weer klaar bij sc Bijsterbosch om de route van vandaag weer weg te tikken.

Geweldige weersomstandigheden; weinig wind; ik mag wel zeggen een mooi en gevarieerd parcours; een lekker terrasje voor in de pauze. Kortom: ideale bouwstenen voor een top tocht! Bovendien was Dick er voor de eerste keer bij en dat voelt ook goed.
Door de ideale weersomstandigheden was dit ook de eerste tocht dat de meeste teamleden met uitgepakte benen reden. De witte melkflessen werden blootgesteld aan de lentezon.

De routebouwer van deze week

In aanvang werd er in rustig tempo gereden. De benen moesten nog warm worden en dat gaf de teamleden ook de kans om verbaal wat met elkaar uit te wisselen (en daar zijn we ook goed in). Na de pauze, die genoten werd op een terrasje in Harderwijk, werd het tempo opgevoerd tot ver boven de dertig kilometer per uur. De Stakenberg werd full speed bedwongen. Op de Kanaaldijk, tegen de wind in, werd het afzien voor het team maar het is de enigste manier om uiteindelijk op hoger niveau te komen. Er is geweldig gereden: 87 kilometer met een gemiddelde van 29,7. Bovendien hebben we 1 uur met een gemiddelde van bijna 33 gereden. Daarbij in aanmerking genomen dat het eerste deel echt kalm aan gereden is en er in Harderwijk uiteraard geen snelheid gemaakt kon worden, is dit een prestatie van formaat.
Onze Henk was er na een blessureperiode weer bij. Ruimschoots opa en dan nog zo fietsen! Wie kan hem dit nadoen? En dit jaar de dubbelslag voor hem: zowel de Alpe d'HuZes als de Mont Ventoux! Wie zal hem dit nadoen?
Quote van de dag: "o ja, de benen scheren...... Eigenlijk hoort het er wel bij maar het staat zo gay".

Drie mededelingen van huishoudelijke aard tot slot:
1. Starttijd: we starten om 09.00 uur met koffie drinken. Die koffie en de bijbehorende "socialisering" zijn een zinvol begin van de koers. Het voorstel is wel  om uiterlijk 09.15 uur te starten, zeker nu de afstanden wat langer gaan worden. Wil je echt rustig koffie drinken: kom dan wat eerder dan 09.00 uur. Op de zondagen blijft de 09.00 uur starttijd gewoon staan omdat er dan geen koffie verkrijgbaar is.
2. De Teamkleding: de verwachting is dat de kleding eind maart arriveert in Heerde. Wouter neemt volgende week contact op met de leverancier.
3. Aanstaande donderdag wordt er 's avonds gereden. 19.00 uur bij sc Bijsterbosch.

Twee reacties op Twitter en Facebook na de rit:
"Lekker in de zon met een broodje, is nodig want ben helemaal naar de klote gefietst, #mv2heerde allemaal kanjers". 
" Voor een hartpatient die net een jaar fietst niet slecht dacht ik zo".

Nou ja, als de sterkste "zwak" durft te zijn en degene die zwak was ervaart dat hij sterk wordt, dan is dat wel sterk!  Sterk team ook!!!!

Op een terrasje in Harderwijk in de lentezon.....

Uit de ziekenboeg

Een teamlid is geblesseerd en een ander teamlid komt terug van een blessure.

Timen heeft een blessure aan de binnenkant van zijn linkerknie, waarschijnlijk als gevolg van een val van de trap tijdens zijn verhuis periode. Volgende week krijgt hij daarvoor zijn eerste fysiotherapeutische behandeling. Dat betekent helaas dat hij voorlopig niet kan fietsen. Beterschap Timen!
Daarentegen komt Henk terug van een blessure en hij is van plan komende zaterdag mee te gaan naar Harderwijk. Da's mooi!

Route Harderwijk

De route van aanstaand weekend loopt via de Zuidweg en de weg richting Nunspeet. 

Voor Nunspeet slaan we af naar de Scheepsbel en gaan om Nunspeet heen en via de boorden van het Veluwemeer naar Harderwijk. Daar is er gelegenheid om een terrasje te pakken aan de Boulevard. Na de pauze gaat het richting Elspeet - Vierhouten (kan ook via de Stakenbergweg) en via het Kanaal retour naar Heerde. Een route van iets minder dan 100 kilometer.
Tip: nu we bij de langere afstanden terecht komen is het verstandig om de sportdrank en sportvoeding die je tijdens de Elfstedentocht en de Mont Ventoux wilt gaan gebruiken, ook nu al te nuttigen.

De route van Barmond

Barmond, de routebouwer van deze week

Om 09.00 uur bij sc Bijsterbosch. De teamleden (12) druppelen binnen. De een wat meer gespannen dan de ander. Je weet tenslotte maar nooit wat er deze trainingsochtend op je bordje komt. 


De weersomstandigheden waren uitstekend. Een voorjaarszonnetje zonder veel kracht maar desalniettemin prima weer. En een route met de Hoge Duvel erin is natuurlijk ook weer even wat anders. Er moesten daardoor ook enige ATB achtige weggetjes overwonnen worden. Jacco werd dit bijna te veel en maakte een stevige slinger toen hij in de zandige drap naast de weg terecht kwam. In aanvang van de koers is er rustig gereden. In de loop van de rit werd de snelheid wat opgevoerd. Er werden zelfs wat scherpe demarrages geplaatst door met name Ruben, die zijn dadendrang beperkt kan beteugelen maar dat hoort nou eenmaal bij zijn leeftijd. Deze versnellingen bleken voor Corné en Rubens vader overigens dankbare aanleidingen om zelf ook de groepsdiscipline te verbreken; de schurken. Ingrid was voor de eerste keer mee; ze heeft de volledige 90 kilometer mee gefietst en het ging haar prima af. 
Zo mogen er wel meer traningsdagen komen!

Houd een KWF'er uit de wind (21 april)

 Op woensdag 6 en op donderdag 7 juni beklimmen meer dan 10.000 sporters zo veel mogelijk de Alpe d’Huez tijdens de zevende editie van de sportieve inzamelingsactie Alpe d’HuZes. Op zaterdag 1 september beklimmen 1.000 sporters de Mont Ventoux. Onder het motto ‘Opgeven is geen optie’ willen Team Tapperij Teun en Team MV2 Heerde dit jaar veel geld bij elkaar fietsen en wandelen voor hetzelfde doel: onderzoek naar kanker. De beide teams slaan op zaterdag 21 april aanstaande de handen ineen en organiseren die dag een gezamenlijke toertocht annex wandeltocht: 'Houd een KWF'er uit de wind'.

De actie staat synoniem voor de strijd van kankerpatiënten tegen kanker. Mensen die vechten tegen kanker moeten weliswaar deze strijd zelf voeren. Zij behoren echter ook maximaal ondersteund te worden door de medici, de wetenschap en de medemens. Zo veel als mogelijk uit de wind te worden gehouden…..

De ochtend van de 21e april willen we graag dat onze teamleden uit de wind worden gehouden.

Wij zijn, na enkele jaren ervaring, er van overtuigd dat afzien voor een ander de grootst mogelijke voldoening oplevert!

Er wordt een fietstocht georganiseerd van 25 kilometer (recreatief) en 55 kilometer (sportief); tevens kan er, naast het fietsen, twee wandelroutes worden gelopen. Ieder teamlid wordt 'uit de wind' gehouden door een ploeg(je) gastrijders; een ploeg die zij zelf uitnodigen en samenstellen à 10 euro per deelnemer. De inkomsten komen ten goede aan het sponsorgeld van het betreffende teamlid.

Zaterdagmorgen verzamelen om 09.30 bij Tapperij Teun te Wapenveld. De koffie wordt gesponsord door de Tapperij en de bijbehorende cake en krentenbrood –na de sportieve prestatie- door het Bakkerij Museum uit Hattem. Vervolgens is om 10 uur het startschot.

De organisatie is in handen van Herman Herbrink en Henk Pleiter van team MV2 Heerde en Alfred Brouwer van Team Tapperij Teun. Er is ook gezorgd voor een stand by ploeg die in geval van onoverkomelijk panne of ongeval telefonisch opgeroepen kan worden.

Dus: aan de teamleden wordt gevraagd een eigen ploeg(je) samen te stellen voor deze ochtend.

De route van Barmond

Hierbij de route van Barmond van aanstaand weekend. Naar verluid zijn er zondag weinig potentiële fietsers als gevolg van de verwachte weersomstandigheden, het evenement van Team Tapperij Teun (09.00 u zaterdagavond) en de trainingskampen die her en der in Europa belegd zijn.


Barmond voegt aan de route toe: de bedoeling is om via Vaassen naar Elspeet  te gaan. Van daar naar het Zuiden om nog even een klimmetje te doen. Dan schampen we Nunspeet om vervolgens terug te gaan richting Heerde over de weg waar bijna altijd je mobiele telefoongesprekken een keer uitvallen.

NB: Aangezien we bijna weer in Elspeet terug komen in deze route, is het mogelijk dat mensen die wat minder kilometers willen rijden daar blijven hangen en niet de zuidelijke route pakken. We kunnen dan vanuit Elspeet weer gezamenlijk verder gaan.

Met blijdschap geven wij kennis.....

Ik ben een goed onderhouden Bianchi racefiets, volledig carbon en voorzien van Shimano triple speed. Mijn nieuwe sportvader is Herman Herbrink. Mijn kleur is Italiaans pepermunt groen en in combinatie met matzwart maakt dat mij tot een opvallende verschijning.

Ik heb een paar jaren gereden door de vlakke Groningse klei maar ik smacht naar de golvende heuvels van het Veluwse land (want ik heb een bergverzet, namelijk een Triple) en meer. Ik heb begrepen dat mijn sportvader me meeneemt naar de Mont Ventoux, althans als hij vlak voor die tijd niet valt, zoals in 2011. Ik heb ook vernomen dat ik in het peloton veel neefjes en nichtjes krijg; naar verluid ook een paar Italiaans sprekende. Ik brand van verlangen om kennis te maken......
Met vriendelijke groet, Ciao Tutti, Bianchi

Tikkie, jij bent 'em....

Vanmiddag pakte ik de racefiets om een rondje Knobbel te fietsen. Even een rondje Knobbel-Wezep en dan weer richting Heerde. MP3 speler op en Endomondo aan. Prachtig lenteweer, daar moet je gebruik van maken! Lekker....


Op de Zuidweg doemt voor me in de verte een geel fietsshirt op. Met name als ik alleen rij werkt zo'n bewegend shirt op me als een HEMA worst op iemand die totaal uitgestorven is van de honger. Dit is onweerstaanbaar. Ik verhoog het tempo en tot mijn voldoening komt het gele shirt snel dichterbij, Als ik op dezelfde hoogte rij als het gele shirt -en ik naar rechts kijk-  zie ik het, aan de gelaatskleur en aan het ontbreken van de wenkbrauwen en haar: een jongen van een jaar of 16 die in een chemokuur zit of deze net heeft afgesloten. Weer zo'n slachtoffer die -op volstrekt willekeurige gronden- aangetikt is door het lot: tikkie, jij bent hem.....
"Ik heb een jaartje of wat vrij van school, meneer". Ik rij naast hem tot aan de afslag naar de Knobbel en we praten wat. Bij de afslag gaat hij linksaf richting Epe en ik rechtsaf. "Het is lente, meneer" zegt hij tegen me. Als ik afdraai wens ik hem -in stilte- nog 80 lentes toe!
Tijdens de beklimming van de Knobbel voel ik de woede opkomen. Kanker bij kinderen is onverdraaglijk en oneerlijk! Oneerlijk is het al bij volwassenen; laat staan bij kinderen. Ik besluit dan ook ter plekke ontslag te nemen als volwassene. Ik doe het niet meer. Toen ik nog heel klein was, was de wereld nog eerlijk. Mijn vader was altijd consequent en rechtvaardig, wist alles en had altijd gelijk. Links was links en rechts was rechts en dat gold ook voor zwart en wit en goed en kwaad. Als volwassene leer je om overal begrip voor te hebben en word je geacht honderdduizend nuances te zien en vooral redelijk te blijven.
Mooi niet!
Ik doe het niet meer! Ik begrijp er niets van. Donder op met je volwassenheid! In een wereld waarin dit kan, bestaat geen echte en eerlijke volwassenheid. Ik stop ermee. Voor mij geen volwassen zijn meer. K*t! Bekijk het maar, zoek een ander: ik ben vanaf vandaag weer ongenuanceerd kind! ............ZO!!!!!
Mijn zoon heeft enige jaren geleden met zijn toenmalige band Consequent een lied geschreven en opgenomen: "Tikkie, jij bent 'em".
Nou........: Tikkie, jij bent 'em.

De route van Marieke

De route bouwster Marieke

De weersverwachtingen waren in aanvang goed voor de zaterdag maar in de loop van de week werden de verwachtingen naar beneden bijgesteld en inderdaad: een bak sproeiregen over het Team MV2 Heerde.  


Herman S. had de twijfelachtige eer de eerste lekke band -in teamverband- van dit jaar te mogen meemaken (Continental Grand Prix 4000 is door een Duits blad getest als de beste antilekband). Hij is overigens erg handig met het fixen van deze schade. Het eerste deel van de rit werd nog in redelijk droge omstandigheden afgewerkt maar net voor de pauze werd de kraan van boven ongevraagd opengezet. Na pijlsnel overleg werd besloten de route enigszins in te korten en rechtstreeks naar de thuisbasis te fietsen. Teamgenoot Corné was jarig vandaag en werd tijdens de pauze toegezongen door het team en andere onbekende teams. 
Maar je kunt overal van leren. Regen maakt fietsen anders: je wordt nat en koud en dat heeft invloed op je spierstelsel, althans bij mij wel. Bij regen moet je rekening houden met een langere remweg, vooral bij carbonwielen. Je moet ook bij regen zo nu en dan even remmen om water en vuil van de velgen te verwijderen en de bochten moet je zorgvuldig aansnijden. Na een regenrit ben je ook verplicht om je fiets een extra schoonmaakbeurt te geven. Je doet overigens wel enige hardheid/mentaliteit op. Het geeft je eveneens de gelegenheid om na te denken over de vraag of je efficiënt gekleed bent. Enkele teamleden hadden geen regenjack bij zich. Dat wreekt zich nu niet maar tussen die Alpenreuzen straks, kan een verkeerde kledingkeuze het absolute verschil maken. Thermokleding helpt enorm.
Ondanks de regen lekker gefietst; 66 kilometer met een gemiddelde van 27,5 is in deze fase van het seizoen en onder deze omstandigheden voorwaar uitstekend. In het laatste uur is er een gemiddelde van 31,04 km gerealiseerd. 
Quote van de dag:
- "als je voorop rijdt dan kun je toch je eigen snelheid rijden?"
- "nee, als je voorop rijdt ben je met name verantwoordelijk voor het team".
Het is een boeiend team!

Route van Marieke

Marieke - teamgenote van het eerste uur en draagster van de bolletjestrui- heeft de route van aanstaand weekend gefabriceerd. Route: heerde, kanaalweg, apeldoorn, amersfoortseweg, aardhuisweg, uddel, uddelerweg, elspeet, stakenbergweg, nunspeet, soerelseweg, heerde. De pauzestop zal onderweg bepaald worden door Marieke. De route is ongeveer 75 kilometer. Vertrek om 09:00 uur bij sc Bijsterbosch.
De heuvels doemen zo langzamerhand op in het trainingsschema (dat krijg je met de draagster van de bolletjestrui): de Amersfoortseweg en de heuvel voor Uddel zullen ons al een beetje het klimgevoel gaan bezorgen. Morgen maar even het bergverzet monteren. De weersvooruitzichten voor aanstaand weekend zijn voor beide dagen heel behoorlijk. Boven de 10 graden, droog en weinig wind.

Levensbedreigend ziek en ongeneeslijk optimistisch...

Ieder die na een stevige inspanning de top van een berg bereikt zal in meer of mindere mate emotie voelen. Je ontkomt er niet aan, zeker niet bij evenementen als Alpe d'HuZes of Mont Ventoux. De teamgenoten die hebben deelgenomen weten dat maar al te goed.
Thomas Zijlma - levensbedreigend ziek en ongeneeslijk optimistisch - krijgt op zijn 17e kanker. Kanker in een ver gevorderd stadium. De kans op genezing is klein. Toch overleeft hij het en rijdt kort na zijn genezing 6 keer de Alpe d'Huez op. 
Hij heeft overigens het rode stuurlint op mijn fiets gemonteerd tijdens de Alpe d'HuZes 2010. 
Hij heeft ook -en dat is uiteraard veel belangrijker- een boek geschreven: "37 Nietjes", waarin zijn ultieme beklimming beschreven wordt. Dat eindigt zo:


"Hij (vriend) verlegde even zijn hand van het stuur naar mijn schouder en kneep er zachtjes in. Het open gedeelte lag nu achter ons en er restte ons nog een bocht waar we door moesten voordat we het laatste stuk naar de finish voor de wielen kregen. Hier was de weg nieuw en hier hadden we minder weerstand. Een paar honderd meter nog tot de weg vlak werd en we met onze armen gespreid in de lucht de met-lint-en-hekken afgezette finishstraat door konden rijden. We sprintten uit alle macht en verlegden de ketting een beetje om harder te kunnen. Ik weet niet of hij me het eerst boven liet komen of dat ik meer kracht leverde dan hij. Ik remde even om zijn hand te pakken. Ik haatte het dat hij haast zonder te trainen de hele weg met gemak naast me had gereden, maar ik was trots op hem. Hij lachte.


De laatste inspanning. Mijn armen in de hemel. Samen met Tamas volbracht ik de zesde beklimming. Mijn lieve vader en moeder stonden me boven op te wachten. Ze lachten met tranen van blijdschap in hun ogen toen ze mij over de eindstreep zagen komen.
Terwijl ik met juichende armen mijn ouders en mijn zusje omstrengelde, zag ik Sarah. Ze veegde met haar sjaal een traan van haar wang toen ik naar haar toe ging. Nadat ik haar een zoen op haar mond had gegeven stapte ik van mijn fiets af.


Zelfs als ik gigantisch aan het afzien was, lukte het om onmetelijk gelukkig te zijn". 

Hoe bereid ik me voor?

“Hoe bereid ik me voor? De complete handleiding voor wielrenners met een doel”, een doel zoals de Elfstedentocht, Mont Ventoux of Alpe d'HuZes. 

Sportzorg.nl, de voorlichtingssite van de Vereniging voor Sportgeneeskunde, heeft in samenwerking met diverse experts op het gebied van wielrennen heldere informatie verzameld waarin alle facetten van de voorbereiding op prestatietochten aan bod komen. Een aanrader voor diegenen onder ons die het komende jaar bewust willen trainen en niet zomaar een beetje veel willen rondrijden (de eerlijkheid biedt te zeggen dat dat voor een bepaalde categorie ook tot succes kan leiden). Let wel: er is sprake van erg veel -niet onderkende- overtraining juist onder sporters die veel en met passie trainen en die daarnaast ook vele andere maatschappelijke en familiare bezigheden in te vullen hebben. In veel ploegen is iedere training verworden tot een officieuze wedstrijd en dan komt overtraining snel dichterbij. En overtraining leidt ertoe dat er geen prestatieverbetering optreed maar juist prestatieverlies.
In vijf hoofdstukken worden alle aspecten van de voorbereiding op een tocht belicht. Van doelgerichte training, naar verantwoorde voeding naar de juiste mentale instelling en als afsluiting praktische informatie over waar de gewenste deskundige ondersteuning is te vinden. Het is een heel informatief, praktisch en makkelijk te lezen boekje maar zoek geen compleetheid. Het boekje is een ‘bijsluiter’ voor elke wielrenner die een prestatie wil (gaan) neerzetten. En dat willen we!
Een exemplaar kost maar € 3.50 (inclusief verzendkosten). Klik om te bestellen.

Tweede training Rondje IJssel

Herman de routebouwer van deze week

Veertien teamgenoten van Team MV2 Heerde, aangevuld met Jacco van Team Taperij Teun stonden 9 uur trappelend klaar om een rondje IJssel te trappen. 
Het weer was niet zo mooi als gister maar dat mocht de pret niet drukken. Opvallend is dat er attent gereden wordt. Er wordt prima gewaarschuwd voor potentiële gevaren; kortom er is voldoende groepsdiscipline, hoewel natuurlijk bij dit zootje individualisten de chaos altijd likkebaardend om de hoek op de loer ligt! Er is 82 kilometer in rustig tempo getrapt. Het laatste gedeelte ging het tempo iets omhoog wat voor ieder teamlid volgbaar was. Dat geeft aan dat er zeker niet maximaal gereden is en dat moet ook nog niet in deze fase van het seizoen (eerst duur en dan snelheid). Merkbaar is dat velen, in tegenstelling tot voorgaande jaren, goed en scherp uit de winter gekomen zijn. Dat wordt nog wat!!! Straks dan wordt het warmer en de lucht dunner (echt waar!) en dat heeft positieve consequenties voor de gemiddelde snelheid.
Ook Marianne Bouman reed prima mee. Ze zou eigenlijk de helft van de route rijden maar heeft de hele route volgemaakt. Ik geef het je te doen: bijna 100 kilometer (uit en thuis) met 0 fietservaring: chapeau Marianne!!! Ook Timen - die eigenlijk de helft van de route zou meerijden - heeft de hele route op zijn gemak meegereden. Kortom: reden voor - diepe en intense - tevredenheid!

Team van donder en geweld..........