Met blijdschap geven wij kennis....

Met veel genoegen maken wij bekend..... de geboorte van Ruby. 

Ruby, de nieuwe telg van het peloton, is een Specialised, afgemonteerd met Shimano Ultegra Compact, voorzien van een Mavic Cosmic wielset en volledig gefabriceerd van carbon. Mama Brenda is heule blij met haar en is van plan Ruby mee te nemen op vakantie naar Italië om samen op een hele grote berg te gaan spelen. Eerst gaan ze nog een hele lange periode dichter bij huis wennen aan elkaar.
Ruby heeft vernomen dat ze veel vriendjes en vriendinnetjes krijgt in het peloton, waaronder Italiaans, duits en engels sprekenden. 

Welkom Ruby! Welcome, Benvenuti!

Van een ster en sneeuw.....

Bert de routebouwer

Het sneeuwde vanmorgen. Het was alsof Koning Winter voor eens en voor altijd duidelijk wilde maken dat hij, en alleen hij, het voor het zeggen heeft in Nederland. Voor ons hoefde hij dat niet te doen. Wij hebben allang genoegen genomen met het droevige gegeven dat 2013 uit 3 in plaats van 4 seizoenen zal bestaan. Toch maar op pad met zijn negenen. De crème de la crème volgens sommigen.

Het viel eigenlijk heel erg mee. Het was dan wel bij vertrek slechts 1 graad boven nul maar de wind liet het vandaag gelukkig grotendeels afweten en daar wordt het heel wat aangenamer door. Een groot deel van de route is er in de duurstand gereden en dat gaf de gelegenheid om eens uitgebreid te socialisen (een waarschijnlijk niet bestaand woord maar je begrijpt wat ik bedoel). Maar gelukkig is er ook een paar keer op het gaspedaal getrapt. Gelukkig, omdat dat je de gelegenheid geeft om eens te zien en ervaren hoe ieder in het peloton er voor staat, uiteraard inclusief jezelf. Zeg nou niet dat je dat niet belangrijk vindt c.q. je er niet op let. Ik denk dat in ieder beetje sportief peloton de deelnemers daar mee bezig zijn, weliswaar in meer of mindere mate. Laatst zei iemand tegen me dat hij echt voor het plezier reed en snelheid en onderlinge competitie voor hem geen enkel item was. Ik geloofde hem, naïeveling als ik was, totdat hij mij in de allerlaatste meters voor het bordje Heerde, lafhartig vanuit mijn wiel (in wielertaal vanuit mijn hol) voorbij zoefde. De rest van zijn en mijn sportieve leven hou ik hem in de gaten. Zo ben ik dan ook wel weer. Terug naar het team. Het viel zeker niet tegen. Te verwachten viel dat bij de trainingsbeesten onder ons de soepele tred en het gemak nu al te herkennen valt maar ook diegenen met minder kilometers in de benen lieten zich niet onbetuigd. Die komen er ook wel.

Bert wilde de Ster van de Veluwe rijden maar de route is wat ingekort van 110 naar 70 kilometer. Maar we komen de andere zijden van de ster vast en zeker in dit seizoen nog wel tegen! Mooi!

Ster van de Veluwe

Hallo Stelvio groep,

Hieronder een schets van de route van zaterdag 30 maart. Hij heet de "Ster van de Veluwe".

Met enige fantasie heeft hij een ster en gaat grotendeels over de Veluwe.

De route is ongeveer 100 kilometer lang en heeft de mogelijkheid om tussendoor af te buigen naar je eigen huis. Dus ook voor de minder getrainden onder ons een mogelijkheid om gewoon mee te doen. Als de hele groep het teveel vindt, i.v.m. met de maandag te rijden tocht, kan hij op ieder gewenst moment worden ingekort.

Bert

Afvallen is een eitje?

Brenda eind juli 2013 op haar Ruby

Afvallen is zo langzamerhand voor de gehele bevolking van de westerse wereld een absolute noodzaak om nog een beetje gezond te blijven. Dat geldt, vanwege sportieve redenen, dubbel voor diegenen onder hen die een beetje serieus willen fietsen. Want degene die fietst heeft te maken met heel eenvoudige wetmatigheden. Je beschikt over een bepaalde hoeveelheid bruto wattage en die mag je (helaas) omrekenen naar kilogram lichaamsgewicht om tot een gemiddeld wattagevermogen te komen en dat laatste is in hoge mate bepalend voor je prestaties. Dus minder gewicht betekent domweg meer snelheid = afvallen. 
Nou zijn de meningen ernstig verdeeld over de wijze waarop je kunt afvallen. Een aantal sportdeskundigen wijzen er op dat afvallen ook betekent dat je spierweefsel verliest en dat is uiteraard nadelig. Wellicht is er ook niet één weg die naar Rome leidt maar meerdere wegen. Wat de één past, past de ander niet. Teamgenoot Wouter (en nu Brenda ook) hebben blijkbaar veel baat bij een flits dieet. Wouter is in korte tijd al 8 kilo afgevallen en dat is knap. Anderen pogen het via de Weight Watchers te doen of in groepjes maar hoe je het ook doet, één uitgangspunt is zeker: discipline en doorzettingsvermogen is noodzaak. Hieronder volgt de oplossing van schrijver Thomas Braun ("Ga toch fietsen"), knotseenvoudig: 

AFVALLEN IS EEN EITJE

“Ik wil niemand beledigen of publiekelijk afvallen, maar afvallen vind ik een eitje. Twee weken geleden woog ik 85 kilo. Dat is te zwaar. Ik ben een fanatieke fietser, volgende week ga ik drie dagen met vrienden naar de Ardennen om serieus heuvel-op te gaan en dat gaat met 79 kilo nu eenmaal wat prettiger dan met 85. Bovendien ben ik ooit van 96 kilo naar 79 gedaald en dan is 85 gewoon pijnlijk. Daarnaast is het natuurlijk wel de bedoeling dat ik tijdens mijn lezingen over ‘fit worden na je veertigste’, waar mijn eerste boek over gaat, een voorbeeldfunctie vervul.

Afvallen dus.

Ik ben nu twee weken bezig. Zaterdag woog ik 81.3. Zo. 3,7 kilo kwijt in twee weken. 

Ik zette dit resultaat op facebook en twitter en de reacties waren niet van de lucht. Hoe ik dat toch deed. Of ik aan de diarree was. Er werd me zelfs een toekomst als dieetgoeroe in het vooruitzicht gesteld. Maar het is zo simpel. Allereerst mijn dieet:

8:00 1 bord havermoutpap

11:00 1 appel of 1 sinaasappel

12:30 Twee bruine boterhammen met halvajam, kaas 30+ of kip.

15:30 1 appel of sinaasappel of twee droge crackers

18:00 Avondeten wat de pot schaft. Weinig jus, geen mayonaise

22:00 1 pakje sultana.

Klaar. Meer is het niet. Ook niet minder. Maar het allerbelangrijkste (voor mij althans): niets snoepen. Ik ben daar heel spastisch in. 

Ik hou me aan mijn dieet en voor de rest mag ik niets. Het is net als met roken: één sigaretje gaat niet. Echt, als ik nu een bonbon neem is het verzet gebroken. Dan kan die ene bastognekoek ook wel. Joh, wat maakt nou één zo’n koekje uit? Nee, nul is nul. Moeilijk? Ja. Twee weken. Daarna interesseert het je niks meer, die zoetigheid. Nou vooruit, het intersseert je steeds minder. Je lijf went eraan en vraagt er niet meer om.

O ja, veel water drinken. Dat hoort er ook bij. Biertje en/of een wijntje moet kunnen. Ik heb nooit mijn biertje laten staan, ook niet toen ik in 2009 – ook op deze manier – 17 kilo afviel.

O ja, nog een tip. Direct na het avondeten een vol glas water. Avondeten geeft natrek. Snaaitrek. Water blust dat. 

Daarnaast sport ik veel. Drie keer in de week, soms vier. Ik geloof niet dat je dat je daar direct van afvalt, maar het motiveert wel om gezond te leven, te denken en te doen. Nu zijn er ook vast mensen die het maar saai vinden, zoals ik het doe. Het leven moet toch leuk zijn? Geloof me, ik heb een heel leuk leven. En als ik ik niet meer paars word tijdens het strikken van mijn veters, is het leven nóg leuker!”

1963

Reinier Paping

Zaterdag 23 maart 2013 zouden we de 80 kilometer route van teamgenoot Henk rijden langs de boorden van de IJssel. Door de ijselijke weersomstandigheden hebben we de rit echter afgelast.

Het is dan weliswaar 2013 maar mijn gedachten gingen onwillekeurig terug naar 50 jaar geleden; naar 1963, de Elfstedentocht. Ten slotte is er een heel klein beetje verwantschap daar wij in 2012 de Elfstedentocht gereden hebben.
De 18^e Elfstedentocht werd op 18 januari 1963 gereden onder ijselijke omstandigheden en is de geschiedenis ingegaan als de zwaarste ooit. Overigens in 1963 verreden met een harde tot krachtige, gemene en schrale oostenwind, net zoals vandaag. Vanzelfsprekend zouden wij het niet zo bar hebben gehad als de half bevroren Paping en zijn kranige consorten het meemaakten. Vandaag was het iets minder koud, onze afstand was beduidend korter en onze kleding heel wat effectiever dan de kleding van de mannenbroeders. Elf uur deed Paping erover in 1963………………….. Je moest er wel aan denken.

Wat zouden die 11 Stedengangers van onze afgelasting hebben gedacht? Ik weet het niet. Wat ik wel weet dat ik heel veel RESPECT heb voor die mannenbroeders: CHAPEAU. Ook na 50 jaren en ........na vandaag alleen maar meer……..

1963..........

Route Henk

Hierbij de route van Henk voor zaterdag 23 maart. We hebben tot nu toe een plus 60K route gereden en een plus 70K route; nu is de route ongeveer 80 kilometer lang. 

Halfweg in Zutphen hebben we de gelegenheid om bij het wereldberoemde IJsselpaviljoen koffie te drinken. Het is natuurlijk ook mogelijk om bij Olst de IJssel over te steken; wellicht voor de Epe-gangers wat makkelijker.
Vertrek 09:00 uur bij sc Bijsterbosch en verwachte aankomst ongeveer 12:45 uur, inclusief pauze en lekke banden.
De weersomstandigheden* van komende zaterdag lijken niet al te beroerd. Koud maar droog en met een stevige oostenwind (5 bft.); het zal dus soms lijken op vals plat. Meer winter dan lente dus. Ach ja, met onze Mistral ervaring van 2012....... en mocht het echt te koud zijn dan kunnen we altijd nog bij Deventer afslaan. Wellicht een tocht die doet denken aan 1963?

*Vooruitzichten
Uitgesproken koud met temperaturen dalend naar ruim beneden normaal. Overdag enkele graden boven nul en in de nachten lichte, soms matige vorst. Overwegend droog.

Er is eventueel ook een alternatief doel voor zaterdag: de Stelvio. Daar ziet het er vandaag zo uit:

Maar eigenlijk willen we dit:

LENTE............

EXTRA INSPANNING NODIG TEGEN TE WEINIG BEWEGEN EN TEVEEL ZITTEN

TNO adviseert om extra aandacht te besteden aan een actievere leefstijl, gecombineerd met het tegengaan van langdurig zitten. Het aantal Nederlanders dat voldoende beweegt groeit niet meer en de Nederlander zit steeds meer uren per dag. Langdurig achtereen zitten blijkt ongezonder dan vaak gedacht, ook als je dagelijks voldoende minuten beweegt. Verhoogde sterfte en een verhoogde kans op diverse chronische ziekten zijn de gezondheidsrisico’s hiervan.

“Er zit al jaren nauwelijks beweging in de beweegcijfers. Er is zelfs sprake van achteruitgang, omdat we steeds meer op de bank blijven zitten. Met name de cijfers van jeugdigen zijn alarmerend, zeker als je beseft dat de invloed van te weinig bewegen op bijvoorbeeld de levensverwachting groot is. Te weinig bewegen levert gezondheidsrisico’s op die qua omvang vergelijkbaar zijn met die van roken. Wereldwijd kunnen we miljoenen doden voorkomen als we inactieven weten te stimuleren voldoende te bewegen. Voor Nederland zijn dat naar schatting ruim 8.000 sterfgevallen, ofwel circa 6% van het totaal aantal sterfgevallen.”

BELANG VAN EEN ACTIEVE LEEFSTIJL

Langdurig achtereen zitten is ongezond, dat is bekend. Minder bekend is dat het zelfs ongezond is als je daarnaast wel voldoende beweegt.

BEWEEGNORMEN

Volwassenen moeten volgens de norm ten minste 5 dagen per week 30 minuten minimaal matig intensief bewegen (= 2 1/2 uur) of 3 dagen per week ten minste 20 minuten intensief te bewegen. Bij jeugdigen is de norm 7 dagen per week ten minste 60 minuten bewegen (= 7 uren).

Bij de jeugdigen (4-17-jarigen) voldoet minder dan de helft (45%) aan de beweegnorm. Bij volwassenen voldoet ongeveer twee derde (67%) aan de beweegnormen en ruim de helft van de ouderen (55%) voldoet aan de norm. Vooral jongeren van 12 tot 17 jaar onderscheiden zich ongunstig: zij zitten op een vrije dag gemiddeld 5,9 uur, waaronder veel achter de computer. Dat is ruim één uur meer dan 65-plussers!

GA TOCH FIETSEN, MENSEN!!!!!

Conclusies uit TNO rapport: “Trendrapport bewegen en gezondheid”

Gedragsregels in het peloton

Fietsen op de openbare weg is een kunst op zich. Het rijden in een groep vereist nog meer van de fietser. Het gaat in ons peloton eigenlijk hartstikke goed. Toch kan een beetje opfrissing geen kwaad.  Hieronder een aantal tips voor veilig fietsen in een groep:

REGELS IN DE GROEP

• Rij niet met losse handen.
• Niet rijdend achterom kijkend een gesprek voeren.
• Niet in de groep mobiel bellen; als het echt noodzakelijk is maak je dan los van de groep of laten we dan allemaal even stoppen.
• Nooit abrupt van richting veranderen of remmen, maar langzaam uitrijden.
• Als men in de berm rijdt niet de weg/het fietspad weer oprijden maar rustig uitrijden en remmen.

 TEKENS IN DE GROEP

• Als er gestopt moet worden geven de voorrijders een stopteken met de arm recht omhoog en roepen “STOP”. De groep geeft het stopteken door naar achter.
• Als de weg vrij is, geven de voorrijders een teken met de arm omhoog naar voren wuivend en roepen “VRIJ”. De groep geeft het teken door naar achter.
• Bij rechtsaf: voorrijder met arm rechts en roept: “RECHTS”. De groep geeft de roep door naar achter.
• Bij linksaf: voorrijder geeft dit aan met arm naar links en roept: “LINKS”. De groep geeft de roep door naar achter.
• Bij obstakel rechts van de weg of inhalen van mede weggebruiker: de voorrijders roepen duidelijk “VOOR”. De groep geeft de roep door naar achter.
• Bij obstakel links van de weg of tegenligger: voorrijders roepen duidelijk “TEGEN”. De groep geeft de roep door naar achter.
• Bij obstakels in of op het wegdek wordt luid de naam van het obstakel groepen en met de arm naar beneden naar het obstakel gewezen. De groep geeft de roep door naar achter.
• Wordt er “eenen” geroepen dan dient men achter elkaar te rijden. De groep geeft de roep door naar achter.
• Indien de groep wordt ingehaald (fietser, auto, o.i.d.) roep dan luid “ACHTER”. De groep geeft de roep door naar voren.
• Zijn er technische problemen roep dan luid “LEK”.

Fotoboek Mont Ventoux 2012 Marieke

Teamgenoot Henk; 66 jaar; "still going strong"

Verhuftering

Uiteraard hebben wij als weggebruikers veel te maken met medeweggebruikers. Opvallend is hoe in de loop der jaren de verhuftering op de weg tussen weggebruikers in Nederland toegenomen is. Dit in tegenstelling tot landen als Frankrijk en België waar men veel hoffelijker met elkaar op de weg omgaat. Deze verhuftering op de wegen is m.i. ingebed in een bredere stroom van maatschappelijke verloedering. Bankiers graaien, bestuurders dringen aan op matiging en bezuinigingen voor anderen en vervolgens vullen ze zelf hun eigen zakken, wetenschappers frauderen, de kerk vergreep zich decennia lang ongestraft aan kinderen en op de weg rijden we elkaar de  berm in. De politiek poogt het tij te keren door alles (vast) te reguleren maar daar waar moreel gezag in verval is c.q. volledig ontbreekt, ontstaat vacuüm en helpen regels niet echt om dat luchtledige op te vullen. Het lijkt wel of ieder voor eigen individueel belang gaat en zich daar ook breed voor maakt; als ik maar op tijd thuis ben want de weg is van mij!

Zo maar een tweetal willekeurige voorvallen uit de afgelopen periode:

• We rijden op de weg van Vierhouten naar Epe. Een smalle weg en daarom rijden we achter elkaar. Een witte bus met bouwvakkers moet achter ons inhouden omdat er van de andere kant een auto aankomt. Even later haalt het busje ons in. Het raampje wordt open gedraaid en er waaiert muziek naar buiten. Twee lege plastic flesjes worden naar buiten gesmeten die ons rakelings missen. Een opgestoken middenvinger wordt naar buiten gestoken als het busje vaart vermeerdert. De Vinger blijft zichtbaar tot de bus verdwijnt in de verte.
• We rijden afgelopen zaterdag met ons peloton op een smal weggetje in the middle of nowhere tijdens de ijselijk koude en natte Ronde van Drenthe. Omdat in de verte een tractor met aanhanger nadert, gaan we attent en proactief achter elkaar rijden. De bestuurder mindert echter geen kilometer vaart, gaat geen centimeter aan de kant en passeert ons rakelings op hoge snelheid. Op de aanhanger liggen takken die ver buiten de kar steken. Vrijwel ieder in onze groep krijgt tijdens deze pijnlijke en ongewenste passage zweepslagen in gezicht en/of op lichaam van deze overhangende takken. We hebben nog geluk. Er zijn scenario's te bedenken waarbij dit voorval veel en veel slechter had kunnen aflopen. 

Als we ons kritisch uitlaten over anderen, zijn we moreel verplicht om ook ons eigen gedrag onder de loep nemen. Ik denk dat we het best aardig doen. We gooien nooit papier of andere troep van ons af. We bedanken chauffeurs die voor ons stoppen (die zijn er ook) netjes met een opgestoken duim. We minderen vaart voor loslopende honden in het bos en houden rekening met wandelaars die het fietspad blokkeren. Desnoods rijden we er in de berm langs. Wandelaars of fietser die voor ons aan de kant gaan worden vriendelijk bedankt. Kortom: we zijn beleefd tegen andere weggebruikers. Nou ja, we laten wel eens een lekke band achter op de plaats van delict maar dan wel in het zicht en in de hoop dat de nieuwe eigenaar de band verwijderd. "Ken net" zouden de Friezen zeggen. 
Ik denk ook dat het goed is, niet alleen omdat je zo opstellen domweg OK is, maar ook omdat wij als racefietsers/ATB'ers een rol te vervullen hebben. Om mooie toertochten te kunnen blijven rijden of gebruik te mogen maken van het bos hebben we blijvende toestemming nodig van externe partijen. Een positief (verbeterd) imago van de wielersporter bij andere weggebruikers, buitensporters, natuurorganisaties en overheden is hierbij voorwaarde. Let wel: in België zijn een aantal gemeenten niet meer bereid de door Nederlanders georganiseerde toertochten over hun grondgebied te laten rijden. De "ollanders" veroorzaken te veel overlast.
Zo......... laten we dus maar normaal blijven doen en hopelijk leren de hufters bij.
Nog maar 165 dagen tot de TransAlp!

Support

Mensen, dit is nog eens support. 

Voor degenen die ons dit keer niet op een dergelijke hartverwarmende wijze gesteund hebben is dit toch wel een ernstige aansporing om de volgende keer als wij wederom onder dergelijke ijselijke en vreselijke omstandigheden onze tocht in the middle of nowhere moeten afwerken ons dan wel vol, grootmoedig en zonder enige terughoudendheid voor wat betreft superlatieven, te supporteren!

En..... euh.... pak die Lentefee aan, mensen!! In tegenstelling tot de feeën van ons team doet ze haar kopwerk niet als het weer even tegenzit!!!!! De lafaard!!!!

BAMMMMMMM!!!

De dag dat de winter het won van de lente in Drenthe......

Zaterdag 9 maart hebben we de Ronde van Drenthe gereden. Volgens de routekaart moesten we drie kasseienstroken over om het "Ronde van Vlaanderen gevoel" een beetje te krijgen. Tevens moeten we de VAM berg 2 keer bedwingen. We hebben echter gedwongen door de allerbelabberdste weersomstandigheden de linker lus en het middenlusje gereden van 65 kilometer en niet de gehele route.

Zwaar bewolkt en continue regen en 1 graad boven nul. Ook met kans op IJZEL. Het spande er om of deze tocht kon doorgaan als gevolg van deze meteorologische omstandigheden en pas vrijdagavond om 8 uur gaf de organisatie te kennen dat ze het toch verantwoord vond om de tocht doorgang te laten vinden. 
Koud en dan bedoel ik echt koud! Tot op het bod verkleumd; het ijswater staat in je schoenen en de modder die van je voorhoofd afloopt, prikt in je ogen. Je ziet haast niets doordat je bril volledig bevuild is. Als je niet nat wordt van de vallende regen dan wordt je het wel van het opspuitende modderwater van degeen die voor je rijdt. Bovendien automobilisten en tractorrijders, die allemaal vreselijke haast hebben, houden geen enkele rekening met ons peloton arme zielen (opvallend is hoe in de loop der jaren deze verloedering in Nederland aan het toenemen is, dit in tegenstelling tot landen als Frankrijk en België waar men veel hoffelijker met elkaar op de weg omgaat; we komen er nog op terug). 

Waarom doen we dit eigenlijk? Dat vraag je jezelf onderweg wel eens af. Misschien moet je echter gewoon niet alles willen begrijpen. No pain no gain.........

Op deze dag werden ook de wielerwedstrijden Worldcup Ronde van Drenthe voor dames en de Albert Achterhes Profronde voor heren verreden. Op een aantal plaatsen rond Hoogeveen kruisen deze wedstrijden de route van de Toerversie. Net na de VAM berg moesten we even stoppen voor de dameskoers maar dat was niet erg daar Erik net daarvoor een lekke band kreeg. Ook Brenda was een van de ongelukkigen maar zij heeft uiteraard haar eigen mecanicien mee.

In het verleden heb ik wel vaker onder deze omstandigheden gereden in verschillende ploegen. De zuurgraad, het chagrijn nam dan meestal omgekeerd evenredig toe met de daling van temperatuur en recht evenredig met het optrekken van het vocht. Kortom: enkele lotgenoten werden dan ernstig chagrijnig en zelfs soms ronduit storend en vervelend. Ik moet schoorvoetend toegeven dat (let wel: bij zeer hoge uitzondering natuurlijk) dat ook wel eens bij mij voorkwam. In deze ploeg is daar niets van te merken. Niet dat we het allemaal even leuk vinden. Natuurlijk niet: we zijn niet masochistisch ingesteld of al te erg gestoord maar de stemming blijft boven water. Dat is een kwaliteit.

Die insteek, die mentaliteit is soms nodig. Als je dat durft en wilt aangaan en het dan ook nog kunt opbrengen, dan wordt het nooit echt steenkoud, al vriest het nog zo hard................

Op de dag dat de winter het won van de lente in Drenthe......

Bekentenis

Boogerd heeft bekend. Tjonge, jonge....... wat een verrassing. Helemaal niet verwacht.......... Hij doet alsof hij worstelt met het morele aspect en het er erg moeilijk mee heeft. Dat geloof ik niet. Ik geloof niet dat hij bekende omdat zijn zoontje last van de opmerkingen van vriendjes kreeg. Ik geloof dat hij bekende omdat hij door de oplopende (media-) druk gewoon niet anders kon dan toegeven, wat ieder ander overigens al wist. De bewijslast om hem heen groeide dusdanig dat stomweg en stug ontkennen, zoals hij al jaren deed geen enkele zin meer had en zelfs contraproductief werd. Onder druk wordt alles vloeibaar. Wedden dat hij zonder die druk nooit had bekend?

Let wel: ik vind het helemaal niet zo verfoeilijk dat mensen doping gebruikten en vervolgens daarover logen. Bijna lachwekkend al die plotselinge moraalridders, zoals Mart Smeets c.s., die zich nu belazerd voelen en nu zo intens verdrietig zijn, de krantenartikelen en TV interviews zijn nat van de krokodillentranen. Ach, ach.......... alsof zij van niets wisten! Ik kan me voorstellen dat in een cultuur waarin "pakken" gangbaar is, de keus om ook te "pakken" wel heel verleidelijk is en als je eenmaal "pakt" dan is liegen over dit gebruik nou eenmaal de logische consequentie. Het een hoort bij het ander. Het is goed om bij dit soort dilemma's je af te vragen wat jijzelf gedaan zou hebben in die omstandigheden. Dat is lastig omdat je niet in die omstandigheden verkeerde maar het relativeert een super makkelijke veroordeling wel lekker. Ik vrees dat op zijn minst de kans aanwezig was dat ik het ook gedaan zou hebben.
Kortom: ik snap waarom mensen die onder geweldige druk staan om topprestaties te leveren dit doen. Desondanks is het natuurlijk wel bedrog en concurrentievervalsing en het haalt glans weg bij dat wat prachtig glanzend leek. Maar ik heb er wel begrip voor.

Waar ik geen enkel begrip voor heb is voor die onnozele topkluns van een Thomas Dekker die (zijn) doping gebruik geen bedriegen vindt! "Bijna allemaal deden we het het toch". Ja, als "bijna allemaal" een tasje pikt van een oud dametje moeten al die onverlaten toch allemaal linea recta naar de bajes, niemand uitgezonderd!
Waar ik geen enkel begrip voor heb is voor Lance Armstrong die als een moderne Maffia Capo leiding gaf aan een wielerploeg en zijn teamleden onder druk zette om te gebruiken. En mensen die zijn (toenmalig vermeende) doping gebruik aan de kaak stelden achtervolgde met rechtszaken. Kapot maakte. Kapot maakte omdat niemand het mocht wagen om die zichzelf benoemde Jezus, die enge narcist te bekritiseren. Zelfs niet als de kritiek volledig waar was.
Waar ik geen enkel begrip voor heb is voor die uitgestreken gezichten van de bankiers van de RABO bank. Eerst jaren duizenden onwetenden een woekerpolis aansmeren (gewoon belazeren dus) en nu moreel verontwaardigd reageren op de repeterende bekentenissen van RABO renners. Koekjes van eigen deeg zou ik zeggen! The party is over, eigen schuld, dikke bult!

Waar ik maar weinig begrip voor heb is voor Boogerd. Hij vertelt de helft van het verhaal omdat hij niemand wil "verraden". Ja, ja. Boogerd, jongen, wellicht moet je je realiseren dat je de huidige generatie fietsers kunt helpen. Dit is een tijd waarin je de harde feiten moet erkennen. Maar belangrijk is vooral dat je bereid bent de problemen in openheid, zonder omerta, het hoofd te bieden. Die insteek, die moed is nodig. Leef die jonge jongens voor dat die verstikkende omerta dood is. Als je daartoe bereid bent, dan wordt het volgende week geen koude winterweek, al vriest het nog zo hard.

ps: gister vroeg iemand me of door al die doping toestanden het gewone fietsen ook niet minder aantrekkelijk wordt: nou mooi niet!!! En wij doen het echt op een boterham met pindakaas!

Modder

De matadoren bij Koorwijk

Wouter: Vandaag is de eerst rit van 100+ gereden met Gerben, Dick, Brenda, Rene en Erik. Het is er direct één geworden om in te lijsten, de Strada Bianche is er niks bij.

Het was een bare tocht van modder en afzien, allemaal een 10. Super gereden en een goede generale voor de Ronde van Drenthe volgende week.

Begin

 Om 8 uur gaan de klokken van Heerde luiden. Zou de koster dat doen voor ons? Zou hij beschikken over zo'n groot arsenaal aan historisch besef of is het gewoon toeval? We zullen het nooit zeker weten. Het was wel weer de eerste keer van het seizoen 2013 voor het team; dus historisch. Da's wel zeker. 

72 km met een gemiddelde van 28,1 km per uur. Dat is voor de eerste keer zeker niet gek. Erik was deze week jarig geweest (36) dus we moesten ons massaal (op 2 dappere teamleden na) te goed doen aan een geweldige bak vet in de pauze. Schandalig en lekker BAH! Volgens Erik was de slagroom overigens de brandstof en de reden om de gemiddelde snelheid te verhogen na de pauze. We zijn dus geen spat veranderd maar we zijn ook zeker niet slecht door de winter gekomen, gezien het gemak waarmee de tocht werd afgelegd. Het was ook weer gewoon gezellig en dat is ook van belang. Een goed begin. Volgens Mariska zelfs een dubbele duim. Da's veel! Brenda heeft geen slagroom gehad maar slagroommmmmm. Da's waarschijnlijk nog meer en ook veel!
Zondagmorgen half 9 vertrek uit de Wilhelminalaan te Heerde. Dan is het de bedoeling om 100 km af te leggen.

Fietsen op scherp

Alle fietsen zijn er klaar voor. Nu wij nog.........