Bejaardenrit!

Een gemiddelde van 24,9 kilometer per uur!!! Niemand bij aankomst ook maar een klein beetje schuim op de mond na 86,9 kilometer fietsen door de heuvels van Nijmegen en het Reichswald. Niemand die ook maar een tikkeltje afgezien heeft. Een pretritje op de dag dat de Tour de France, 's werelds grootste afziecircus, begint. Een periode waarin er weer volop gereden en geleden gaat worden, maar bij ons geen heel klein spatje bloed aan de paal: stelletje bejaarden!!!


Het enige opmerkelijke van de dag was de lekke band van de TC, die veroorzaakt werd omdat we gedwongen werden over een typisch ATB zandpad te rijden (het plakken van de band was meteen de meest energie vergende activiteit van de rit en in ieder geval de meest vervelende). En de pogingen van Bert om (ongewild) een aantal teamgenoten, bij voorkeur bergaf, fataal te torpederen, hetgeen met een beetje mazzel gelukkig niet lukte. In de finale raakte Wouter bij het achteruitrijden nog even een geparkeerde auto zonder dat waarschijnlijk zelf te beseffen. Stelletje bejaarden!!!! Mag ik even schuilen? 
Waarschijnlijk komt het door de plotselinge hitte, die het vuur heeft doen doven in onze afgetrainde wielerlijven. Wat dan over blijft is een stelletje kakelende, zo af en toe bedenkelijke taal spuiende bejaarden, die via het sportieve spoor hun energie niet kwijt kunnen en die vervolgens wel bijna een stevige attaque krijgen als er op het laatst van de koers wellicht een klein stukje omgereden moet worden. Ach, ach.......

"Waar is mijn rolstoel". "Zuster!!! Zuster!!! Kunt u me even naar bed brengen?"
"Meneer M., bent u moe geworden van dat hele kleine stukje rollatorren door het Reichswald?"
"Nee zuster, niet moe, maar wel heel verdrietig van zo veel gebrek aan passie!"
"Maar meneer M., het kan toch niet altijd goed gaan. Met geduld en vertrouwen komt alles nog goed op 1 september!"
"Maar zuster, het gaat toch niet om de aankomst, maar om de reis!!!!"

Lekke band in het Reichswald......Wo ist das Asphalt???

Nog maar 2 maanden

Nog maar twee maanden. Als we het trainingsschema zouden volgen van een Grande Fondo of een evenement zoals de Marmotte, vergelijkbaar met 3 keer de Mont Ventoux, dan komen we uit bij schema's met voor de maand juli 900 kilometer en augustus 800 kilometer die "binnen gehaald" moeten worden!

Het is bewezen dat trainingen effectiever zijn zodra er wat variatie in aangebracht wordt, waarbij soms intensiever getraind wordt dan andere keren. Door soms intensiever te trainen, doe je als het ware je lichaam extra pijn. Het lichaam gaat dit compenseren. De hersteltraining moet een rustige training zijn, waarbij je op een veel rustiger tempo, zonder hele steile klimmetjes of tussensprintjes fietst. Ook binnen een tocht moet die variatie (interval) er nu zijn. 
Eigenlijk is alleen Zuid-Limburg (en in mindere mate de Posbank) een trainingsgebied om goed te kunnen trainen voor de bergen. Het lijkt dan ook verstandig om in de aanloop van de Mont Ventoux nog een dag c.q. weekend Limburg in te plannen. Let wel: specifieke bergtraining is uitdrukkelijk niet zo snel mogelijk een heuvel opfietsen maar op  ritme en onder je omslagpunt omhoog rijden ("zonder veel te hijgen boven komen"). Nou ja...... de meesten kunnen dit toch niet.......


3 X wanneer?
Herman heeft vorige week de Mont Ventoux beklommen. Hij vond het een hele opgave. Wellicht is het dan toch verstandig voor diegenen die 3 keer omhoog willen, dit niet op de koersdag te uit te voeren maar op de donderdag hier aan voorafgaand. De dag na de koersdag vertrekken we ook weer voor een vermoeiende reis retour naar NL. Het is dan van belang om nog een beetje kracht over te houden in je linkervoet (of misschien rechtervoet?).


Cinglé du Mont-Ventoux
Tot slot: je kunt, zoals bekend, een oorkonde, een soort medaille en de fel begeerde titel Cinglé du Mont-Ventoux behalen, wat zoveel betekent als Malloot of idioot van de Mont Ventoux. Je bent dan officieel lid van Le Club des Cinglés du Mont-Ventoux. Je kunt officieel meedoen, dan moet je je 20 dagen van te voren inschrijven tegen 20 euros. Stel voor dat we voor de liefhebbers groepsgewijs inschrijven. Denk er over na en laat dit me weten de komende periode.


Niet de aankomst is van belang maar het samen onderweg zijn....... de Reis

Route Wouter/zaterdag

Voor aanstaande zaterdag heeft Wouter een route uitgezocht met veel hoogtemeters. Dat is mooi want we hebben zo langzamerhand specifieke klimtraining nodig. We vertrekken om 8 uur per auto, vanaf sc Bijsterbosch, naar Lent. Vandaar fietsen we onderstaande (internationale, want deels door Duitsland) route. De route is ongeveer 70 kilometer lang. Het ziet er naar uit dat het zaterdag goed weer zal zijn. Bovendien is het een route met veel terrasjes. Mooi!

Onderkomen in Malaucene

Een paar foto's. Herman: verwacht geen luxe toestanden. De inrichting is wat gedateerd maar alles is wel authentiek. Het is er ook netjes en ieder appartement beschikt over eigen toilet en badgelegenheid. Veel meer ruimte dan in 2011. Het gehele complex (behoudens de woongelegenheid van de eigenaar) is voor het team. Er zijn 28 plaatsen ter beschikking. Het complex ligt op een paar kilometer van het stadje. Daar is een supermarkt etc. De omgeving leent zich veel beter voor het maken van gevarieerde fietstochten dan de omgeving van de Alpe d'Huez.

Groepsfoto Vael Ouwe

Een foto van de groepsfoto, gemaakt voor de Gazelle fabriek:

De schaamte voorbij......

Vandaag een lekkere en rustige training naar en over de Holterberg (100 km) met gelukkig onze coryfee, Eminent Grise, Peter B. weer aanwezig. Honderd kilometer in kwaliteit maar vandaag een ander onderwerp. Wielrenster Marijn de Vries besteedde er ook al aandacht aan. Het is bij ons ook erg!
Waarschuwing: onderstaande tekst geeft inzicht in intieme gedragingen, zoals die zich afspelen in elk wielerpeloton. De tekst kan schokkend overkomen en is niet bestemd voor jeugdige lezers. Indien de lezer fijngevoelig is, negeer dan de nieuwschierigheid en lees de tekst niet!

De billen van diverse (manlijke) teamleden worden, al rijdend, regelmatig opgetild en vervolgens wordt ongegeneerd en schaamteloos valse lucht geloosd. De vrijgekomen lucht walmt dan, weliswaar kortstondig maar toch genadeloos, door het peloton heen, en doet denken aan de lucht van een varkensschuur met zieke varkens. Dit proces wordt meestal begeleid door enerzijds een vette lach van de opgeluchte ex-eigenaar van deze walm en anderzijds een paar verkrampte opmerkingen van diegenen die het onvrijwillige slachtoffer waren. Ook voor een paar ferme boeren draaien we de hand niet om. Laat maar rollen! Urineren langs de weg. Geen probleem! De koersbroek wordt aan de kant van de weg even omlaag gerukt en hup ......... daar klatert de boel al naar beneden. Soms in een rijtje naast elkaar. Het moet snel want de rest wacht ongeduldig. Als de koersbroek overigens een beetje hoog gesneden is, dan heb je een extra handicap. Je wordt dan gedwongen met je bovenlichaam wat merkwaardig gebukt je natte behoefte te doen. Bovendien moet je dan scherp oppassen dat je niet over je handen urineert. De dames in ons gezelschap gaan met deze items terughoudender, netter om. Zij hebben dan ook te dealen met het gegeven dat zij fysiologisch niet in staat zijn tot acceptabel en efficiënt staand plassen. Zij zijn veroordeeld tot wachten tot er een café of restaurant stop gemaakt wordt. De sneutjes! Pure, door de natuur veroorzaakte, discriminatie. 

Toe maar........

De aanwezigheid van vrouwelijke teamleden heeft wel enige (weliswaar beperkt) remmende werking op dit schaamteloze gedoe. Toch is het in het professionele vrouwenpeloton, zoals wielrenster Marijn de Vries het zo plastisch beschrijft, nog een veel viezer zooitje dan het bij ons is. Daaruit zou je juist de conclusie kunnen trekken dat de aanwezigheid van manlijke teamleden op de dames een sederende werking heeft. Zonder de aanwezigheid van ons mannen zouden zij zich dus pas echt goor gedragen!

Hoe komt het toch dat een op zichzelf stel nette mensen zo snel verworden tot een kudde schaamteloze wilde varkens. Nou ja............ als je veel en langdurig met elkaar optrekt in omstandigheden die ruig van aard zijn, je allengs ook nog eens vermoeid raakt, dan verlies je vrij snel remmingen en daarmee je preutsheid. Daarnaast eten en drinken we tijdens een langdurige tocht natuurlijk heel veel -ook heel vaak, heel veel rotzooi!- en dat zorgt ervoor dat de stofwisseling en daarmee de gas en plas vorming supersnel is. Bovendien moet er bij het fietsen niets in de weg zitten dus ook geen volle blaas of een dwarse wind.Weg is weg! Hoppa!!
Wees gerust. De schrijver overdrijft enigszins. Het valt in de praktijk reuze mee. En bovendien: zodra we weer teruggekeerd zijn in de beschaafde wereld en de modder van ons gezicht hebben gedoucht, zijn we ook weer snel die nette mensen, zoals iedereen ons kent. 
"Eet smakelijk........................"

Ruim een jaar geleden....

Tussenevaluatie

We komen nu in de laatste fase van de weg naar de Mont Ventoux. Wellicht tijd voor een kleine evaluatie.  De meetpunten zijn uiteraard de twee aanwezige doelen: 1. er moet minimaal gemiddeld 400,-- euro aan sponsorgeld per deelnemer opgebracht worden en 2. de teamleden moeten, bij voorkeur in enige kwaliteit, minimaal 1 keer bovenkomen op de Mont Ventoux. Een financieel doel en een sportief doel dus.


1. Financieel
Alle sponsoren zijn nu aangeschreven met het verzoek het beloofde sponsorbedrag over te maken. Helaas is het financiële proces bij de Stichting Mont Ventoux niet zo adequaat als bij de Alpe d'HuZes, waardoor het financiële reilen en zeilen van het team niet c.q. deels c.q. vertraagd inzichtelijk is. Voor de sponsor teamkleding actie staat 6800,-- euro in de boeken. We hebben nu (19 juni) daarvan 1350,-- euro = 20% geïncasseerd.
Totaal is het streven om minimaal 9000,-- euro aan sponsorgeld binnen te halen. Nu zitten we op 2625,-- euro =  29% van het beoogde doel.

2. Sportief
Er is een groep binnen het Team die zeer regelmatig traint. De bewering is niet overdreven dat die groep prima in conditie is; veel beter dan vorig jaar om deze tijd. De Teckelenburger Rundfahrt, de 240 kilometer van de  11Stedentocht en de 160 km "op en af" van de Vael Ouwe zorgen samen voor inhoud en vorm. Zeker als dit schema ook nog eens vergezeld wordt van regelmatige trainingen en zelfs hoogtestages in de Alpen. Ook materiaal technisch zijn er verbeteringen en ziet het er beter en professioneler uit dan in 2011.
Een aantal teamleden hebben achterstand opgelopen door blessures of andere redenen. Ieder teamlid, ervaren Alpenridders als we zijn, mag echter wel degelijk in staat geacht worden om dan weliswaar niet meervoudig maar dan wel 1 keer de Ventoux op te rijden. Bovendien (ik weet het: prijs de dag niet voor het avond is, of niet Herman?) zijn er geen ongevallen voorgevallen, die altijd tot achterstand leiden.
Sportief ziet het er vooralsnog prima uit. We hebben overigens dringend behoefte aan een beetje zomer. Daar schort het aan. Mochten er teamleden zijn die connecties hebben met boven: zet ze in!
Wel is het zo dat de duurfase nu zo langzamerhand voorbij is en we aandacht deels moeten verleggen naar het specifieke klimwerk. Aanstaande zaterdag gaan we naar de Holterberg, dat is prima maar wellicht de komende tijd ook een aantal keren met de auto naar de Posbank? Denk zelf dat in de directe aanloop naar de Ventoux een dag of zelfs een weekend Zuid -Limburg verstandig is.
Tip voor Bert die in week 27 de route verzorgt:
Zaterdag 7 juli organiseert fietsclub “TC Veluwe” uit Epe voor de 31e keer de Van Norel toertocht “Op het kleine blad”. Deze tocht is gewaardeerd met 1 ster. De tocht van 150 kilometer ( kijk ook op YouTube ) gaat via Beekbergen, Loenen (Loenermark), Hoenderloo en het Dabbelosepad richting Radio Kootwijk, waarna ook deze tocht via Stroe en Garderen weer aansluit op de 80 kilometer route richting Epe. Deze toch telt mee voor het Brevet des Cyclistes omdat de tocht over verschillende heuvels gaat met een hoogteverschil van 375 meter.

Ondertussen in de Provence.......
Vandaag om 9 voor 2 heeft Herman, in het tenue van het Team, de top van de Mont Ventoux bereikt. Hij schrijft: "Het is pittig maar te doen! Nog wel wat huiswerk voor 1 september." Daar staan we zaterdag 1 september allemaal!
Herman heeft na zijn beklimming ons onderkomen in Malaucene geïnspecteerd en heeft daar foto's gemaakt. Het onderkomen is ruim en netjes en alle appartementen hebben een eigen badkamer. Herman schrijft: "dit gaat wel lukken". Waarvan acte.

Herman........

Met blijdschap geven wij kennis.....

Mariska

Weer een nieuwe loot in het peloton. Het kan niet op. Na Henk, Herman, Wouter en Marieke beschikt Mariska (één van de twee Sissies) sinds kort ook over een nieuwe fiets. Het peloton gaat er daardoor ook steeds professioneler uitzien. Nieuwe fietsen, nieuwe teamkleding, Garmins worden aangesleept, schoenen, nieuwe wielsets; bakken met geld worden geïnvesteerd! 


Dit keer een Spaanse fiets. Een full carbon Orbea Onix afgemonteerd met Ultegra en een Mavic Ksyrium Elite wielset, voorzien van Continental Grand Prix 4000 banden. Het scheelt een zak met geld eraf en meteen 5 kilometer per uur aan gemiddelde snelheid erbij! Mariska is er erg blij mee. Ook deze loot mag dit jaar mee op vakantie naar een Berg in Frankrijk, dichtbij Spanje, is dus bijna een thuiswedstrijd. Volgens de geruchten laat Mariska voorlopig de naam niet op haar been tatoeëren. Maar, wie weet!
Hola queridos Orbea....................bienvenida!

Nog maar 74 dagen en dan is het zover!

De Sissies

De Sissies.........

De Sissies, voorheen de Alpenzusjes, zijn een onafscheidelijk bestanddeel van ons peloton. Ze rijden meestal naast elkaar.

Ze zijn beter dan ze zelf denken want ze rijden menig man van ons peloton in de poep. Ze schuwen ook geen kopwerk tijdens een koers. De paardenstaart van één van de Sissies zwiept dan vooraan ritmisch heen en weer in de wind. Ze doen niet mee met het haantjesgedrag van ons mannen (inclusief Marieke). Ze sprinten niet plotseling naar boven of demarreren niet stiekum weg; trekken niet ten strijde. Nee, de Sissies rijden het liefst een constant tempo. Denk overigens niet dat het saaie rijders zijn, want onder die schijnbare gelijkmatigheid schuilt een bak aan passie en emotie. Wij mannen denken dat wij de koers bepalen. Mooi niet! De Sissies zijn de vleesgeworden gemiddelde snelheid; de evenwicht verschaffende factor; zij bepalen de koers! Wij mannen zijn meer de dartelende franje om dit tweetal heen. Als gekleurde confetti bij een feest (is het thuis eigenlijk anders, bedenk ik me opeens?). In de pauze verwachten de Sissies  dat ze niet zelf de soep of koffie hoeven te halen en zeker de fiets schoonmaken, daar wagen zij zich niet aan. Daar hebben zij anderen voor.
De Sissies zijn ook solidair met elkaar. Toen één van de Sissies een sportief dal meemaakte ondersteunde de ander haar volledig en onvoorwaardelijk. Toch kent die solidariteit ook grenzen: ik zag gister dat één van beiden even vies doortrok op een bergje. Dit, terwijl ze heel goed in de gaten had dat haar collega Siss al heel stevig aan het lijden was! De overgebleven solidariteit is na de koers echt weer volledig in rook opgegaan en als een zeepbel uit elkaar gespat. Het onthutsende venijn blijft dan over. Ter illustratie de vileine en abjecte Twitter conversatie na de koers, van beneden naar boven, tussen deze twee  krengen op wielen.

Gister vroeg een mij onbekende renner, die hijgend achteraan in ons peloton aansloot: "waarom laten jullie die twee vrouwen al het kopwerk doen?" Ik keek hem eens meesmuilend aan: "omdat het de Sissies zijn, man!"

Zand tussen de tanden.....

Het is 6 uur als ik slaperig naar buiten kijk: geen aantrekkelijk weer. Het is veel meer weer om weer lekker in bed te kruipen en je nog eens lui om te draaien. Dat heb ik niet altijd want als het weer er uitnodigend uitziet kan ik gewoon heel veel zin hebben om op de fiets te stappen en dat ook ondanks een vroeg tijdstip. Grijze wolken en natte straten zijn echter niet erg uitnodigend. Bedenk me dat mijn teamgenoten wel in meer of mindere mate met hetzelfde dilemma zullen dealen op deze vroege ochtend. 
De Vael Ouwe in Dieren, een klassieker: 160 kilometer op en af!


Natte wegen maar tegelijkertijd geen of weinig regen zijn de ingrediënten voor lastige omstandigheden. Modder en zand blijven aan kleding, fiets en versnellingsapparaat en de rijder zelf plakken en regent er niet af, zodat zo langzamerhand alles onder de drek zit. Deze weersomstandigheden worden ook wel "lekke banden weer" genoemd. Dat klopte helemaal; we hebben onderweg tientallen renners met lekke banden gezien. Helaas was onze Bert ook de klos. Doordat hij de lekke band opliep in een vrij scherpe bocht schoot hij ook bijna het daar aanwezige bos in, waardoor de kans dat hij zelfs zou sneuvelen (weliswaar eervol en roemvol) even aanwezig was. Dit zou volkomen onterecht en onverdiend zijn geweest daar hij vandaag echt vreselijk zijn best gedaan heeft. Vooraan worden  de bloemen gegeven, maar achteraan wordt vaak echt gepresteerd en afgezien!
Ik heb zelf een sterke voorkeur voor het laatste deel van een stevige tocht. Ieder beetje getrainde renner kan hard fietsen of stevig een heuvel oprijden maar na 150 kilometer, als de vermoeidheid toegeslagen heeft, het voorhoofd wit uitslaat van het zout, de spieren janken, de psyche verlangt naar de eindstreep en het zand tussen de tanden knispert wordt het een ander verhaal. Nou ja..... na 150 kilometer rijden een aantal teamleden op het grote blad de Posbank op. OK, profs kunnen dat en laten dat ook regelmatig daar zien maar een paar eenvoudige amateurs uit een voormalig boerendorpje?
Kortom: het was weer een feestdag! "Genieten, man" zoals Herman altijd zegt. Goed, het is een repeterende conclusie maar kan er niets anders van maken, echt waar....:

BAMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM!!!!!

Het echte Oranje..... Wat een passie..............

Met blijdschap geven wij kennis.....

Met grote blijdschap geven wij kennis van de geboorte van een nieuwe loot in ons peloton. De naam is Bianchi Sempre en ze weegt 7,5 kilo. De geboorte liet lang op zich wachten maar het resultaat mag er zijn. Ze is het kleine, zwarte (neger) zusje van de 2 andere Bianchi familieleden in het peloton. Haar grote broers, die net zoals zij alleen maar Italiaans praten. Haar moeder Marieke is heel blij met haar en zal goed op haar passen. Moeder heeft een tattoo op haar linkerbeen laten zetten (zie foto) als blijvende herinnering aan haar geboorte. Of dit een 'match made in heaven' is, moet de komende periode nog blijken. Dit jaar mag ze al mee op vakantie naar Frankrijk; een grote heuvel op!
Ciao Bella....................... Benvenuti

Linkerbeen Marieke....

Overigens:
1. Erik gaat mee naar de Mont Ventoux en maakt vanaf nu volledig deel uit van het team, voor zover dat al niet het geval was. Dat is goed nieuws. Erik neemt zelf contact op met Corné.


2. Brenda, Mariska, Herman S, Wouter, René, Ruben en Peter .hebben zich gemeld voor de Vael Ouwe van komende zaterdag. Mochten er nog meer liefhebbers zijn dan graag dit op korte termijn doorgeven s.v.p.
Barmond heeft zich inmiddels gemeld.

Video 2climb2raise

Hieronder een stukje video van de AD6 2012. Onze teamgenoten komen er ook in voor. "We genieten".

Uit de pers: Teamkleding

Er is een artikel verschenen in de Schaapskooi. Het artikel is niet helemaal volledig weergegeven. Hieronder volgt het artikel en vervolgens de volledige tekst:

Team MV2 Heerde krijgt gesponsorde teamkleding 

HEERDE- Het Team MV2 Heerde, bestaande uit 19 mensen uit Heerde en omstreken, gaat op 1 september 2012 zo veel mogelijk de Mont Ventoux (een berg in Frankrijk van de buiten categorie) met de racefiets beklimmen. Deze sponsortocht heeft als doel onderzoek naar kanker financieel te ondersteunen. De teamleden doen dit tevens ter nagedachtenis aan iemand die aan kanker is overleden. Als steun in de rug van iemand die tegen kanker vecht. Omdat ze het doel een warm hart toedragen, of een combinatie van deze factoren. Het team is al maanden druk bezig met een intensief trainingsprogramma, in binnen en buitenland. Zo hebben de teamleden in de afgelopen winterperiode een trainingsprogramma bij sportscenter Bijsterbosch gevolgd, is onder andere de Teckelenburger Rundfahrt in Duitsland gereden en is tweede Pinksterdag de 240 kilometer van de Elfstedentocht afgelegd. De teamleden hebben nu gesponsorde kleding gekregen. Deze kleding is namens de sponsoren, vergezeld van een bloemetje, aangeboden door één van de hoofdsponsors Dick Schuring van kledingzaak DickANDCo. uit Heerde. Dick wenste het team veel succes bij alle training en sponsor activiteiten en uiteraard ook veel sterkte bij de beklimming van de Mont Ventoux op 1 september. “Eén op de drie Nederlanders krijgt kanker”, vertelt teamcaptain Peter Mast “vrijwel iedereen maakt daardoor van dichtbij mee hoe levens drastisch beïnvloed worden. Het lijkt dan wel of de betrokkenen veroordeeld zijn tot machteloosheid. Wij hebben besloten om er iets aan te gaan doen, ons steentje bij te dragen en geld te verzamelen om via deze weg onderzoek naar kanker te ondersteunen. Wij kiezen voor actie in plaats van lijdzaamheid en een aantal van ons doet dat al voor het derde jaar. Dankzij onze sponsoren hebben we door deze kledingactie 7000 euro aan sponsorgeld binnen gehaald. Uiteraard betalen we zelf de kleding en al het sponsorgeld gaat één op één naar het doel”. Teamgenoot Wouter Daanen benadrukt: “De overheid, door bezuinigingen gedwongen, investeert minder in onderzoek naar kanker. Het is daarom des te belangrijker dat particulier sponsorinitiatief er toch voor zorgt dat onderzoek kan doorgaan, want we kunnen de generaties na ons niet blijven belasten met de gevolgen van deze ziekte. Daarom vinden we het geweldig dat lokale ondernemers, ondanks de huidige crisistijd, toch bereid zijn te doneren”. Vandaar grote dank aan DickANDCo. , BDK Logistics Holland, Jack and Jones, P&H Party en Attractieverhuur, meet&eat brasserie, Slagerij van Guilik, de culinaire groenteman van Marle, Bakkerij Lageweg, RoadSoft tranportation software, Snickers Workwear, Sportscenter Bijsterbosch, Livent, aannemer Wonink Bouw, Grolleman Transport uit Wijhe, de Welkoop uit Wezep, Dopharma Veterinaire Farmaca, Bega Special Tools uit Vaassen, VWB, Functieflex, Vetsmelterij Bosland, Cosmo Trucks, Synlogic ICT Services, Eurozorg, Tijmen Kroes makelaar in assurantiën bv en Rijwielzaak van de Put uit Heerde.

Indien u het team op weg naar de manifestatie in september wilt volgen dan kan dat via de website: www.teambijsterbosch.blogspot.com/

Ondertussen op de tweede koersdag

De tweede koersdag. De dag van Wouter en Alfred van 2climb2raise en Team MV2 Heerde. De dag van Jacco van Team Tapperij Teun. De dag van Anja, Joline en Jose van Team sc Bijsterbosch en de dag van vele, vele anderen. De dag van de mensen die denken dat ze de wereld een beetje kunnen veranderen voor anderen. En dat ook doen. De dag ook van de thuisblijf veteranen, de dag van de herbeleving, de dag van de vele herinneringen aan vorig jaar. De dag van het afzien voor hen die rijden op de flanken van de Alpe d'Huez. Maar vooral ook de dag van de solidariteit en de hoop.  Er zijn van die dagen..... Dit is zo'n dag!

Joline is om 9:15 uur vertrokken en heeft om 12:17 uur de finish gepasseerd. Ze gaat voor een tweede keer! Jose start om 15:22 voor de derde keer (!) samen met Michel die voor de zesde keer gaat. Ze "chillt"even in bocht 7 maar ze haalt het en dat doet er echt toe! Anja heeft er om 14:45 uur al 4 keren opzitten. Net zoals Jacco die om 14:20 uur zijn vierde beklimming afsluit.
Wouter en Arfred zijn 12:59 uur de start op de tandem gepasseerd. Zij moeten echter in bocht 9 langdurig wachten op de rest van het team en de NCRV. Ondertussen mogen ze daar naar Margriet Eshuis luisteren en dat is bepaald geen straf. Om 14:50 uur vertrekken ze uit bocht 9. Tien minuten later passeren ze bocht 7. Om kwart over 4 gaan de tandems van 2climb2raise gezamelijk de finish over. Samen over de streep is soms veel mooier dan alleen winnen. Teamgenote Brenda mag ook nog een tijdje, tot haar grote genoegen, achter de billen van Michael Boogerd rijden. Alsof ze niet beter gewend is in het MV2 Heerde peloton!
Wat moet je er verder over schrijven. Evenementen als AD6 zijn vooral evenementen van het gevoel. Is bijna niet uit te leggen of te beschrijven. Je moet het beleven om er iets van te snappen.

De mensen van 2climb2raise passeren bocht 7.............

Ondertussen op de eerste koersdag

Team VMI Cycling in Bourg. Klaar voor de start.

Teamgenoot Henk (rechts op de foto) en zijn team van VMI Cycling uit Epe staan hier in Bourg d'Oisans klaar om de Alpe d'Huez straks om 10 uur te beklimmen. Dit na een barre overlevingstocht van Nederland naar Frankrijk te hebben afgelegd. We wensen al deze bikkels die met kracht, overtuiging en emotie de berg op fietsen, veel succes!
De aanwezige teamleden van Team MV2 gebruiken deze dag om de renners, vooral teamgenoot Henk, omhoog te schreeuwen. 
Tik hem 3 keer aan Henk!
Morgen is teamgenoot Wouter met "stoker" Alfred aan de beurt.

Henk voor de derde keer in het dorp, hij tikt hem aan. ........ Bert staat in de aanmoedig-modus........

Helaas regent het bij de start maar gelukkig verbetert het weer in de loop van de dag. Om 11:51 uur heeft Henk zijn eerste rit voltooid. Henk rijdt vandaag 3 keren de berg op! Hij komt om 17:30 uur voor de laatste keer over de finish. Onder andere aangemoedigd door het Team sc Bijsterbosch bij bocht 1. Zij zijn morgen aan de beurt.
Henk heeft met zijn VMI Cycling team een legendarische tocht achter de rug. Het team heeft vanuit Epe naar de top van de Alpe d'Huez gereden. Dit onder barre omstandigheden: veel tegenwind en volop regen. Desondanks is niemand van het team uitgeschakeld. Henk heeft alleen de laatste etappe niet meegereden om vandaag fit aan de start te kunnen verschijnen. Hij zegt zelf dat deze drie keer omhoog voor hem makkelijker was dan de drie keren van 2011 en van 2010. Hoe ouder hoe gekker. Henk is van het goede hout gemaakt. Morgen gaat hij op de tweede koersdag vrijwilligerswerk met zijn team doen. Dat maakt het plaatje fraai en compleet: niet lullen maar doen. Fantastisch om op 65 jarige leeftijd een dergelijke prestatie neer te leggen. Trots dat zo'n man lid van ons team is!

Team sc Bijsterbosch in Bocht 1.....

Ondertussen bij de Alpe d'Huez

Vivi en haar sportmaaltijd.....

De weersomstandigheden zijn vanmorgen goed in het koersgebied. De zon schijnt en dat komt de stemming ten goede. Tijd voor een laatste training......


De teams van sc Bijsterbosch en aanverwanten zijn aan het trainen in de omgeving van de Alpe ter voorbereiding op D Day (aanstaande donderdag voor hen). Vivi, die in 2010 meegedaan heeft met de Alpe d'Huzes, is nu net zoals in 2011, deel van het ondersteuningsteam. Aanstaande donderdag schreeuwt ze onder andere haar man naar boven. Als ze net zo veel geluid produceert als in 2011, dan zullen we haar hier horen en iemand hier ver boven zal, met de vingers in de oren maar vast en zeker met veel plezier naar beneden kijken.

De groep van VMI Cycling met Henk Pleiter rijdt vandaag de laatste etappe met twee cols van de buitencategorie de Col du Glandon en de Alpe d'Huez in het parkoers. Wat een geweldige prestatie hebben die mannen neergelegd! Morgen is het voor Henk en een deel van zijn teamgenoten om 10 uur D-Day. Trots dat zo'n man ook deel uitmaakt van ons team! Tik hem aan, man!

De teamleden van Team MV2 Heerde, die in Frankrijk zijn, maken ook gebruik van de goede weersomstandigheden en rijden vandaag, net zoals team VMI Cycling, de Col du Glandon op. Alleen wel van de andere kant. Zij de zuidkant en het team uit Epe van de noordkant. Zij zullen elkaar, wellicht ongemerkt, ontmoeten. Daarna hebben Bert, Wouter en Brenda de Croix de Fer beklommen. Een vermoeiende trip. Brenda laat weten: het probleem is de berg waarop ons hotel staat. Dat is een halve Alpe d'Huez die je als sportief toetje ook nog mag verorberen. Morgen gaat ze nog de Col d'Ornon beklimmen. Wouter mag dan in de ruststand en mag zich voorbereiden voor de dag van morgen. Moet nog wel even de fiets van Brenda prepareren.


Ondertussen in Nederland
Ondertussen zitten de oud AD6'ers, de sneutjes, in Nederland stikjaloers de berichten en ontwikkelingen in het koersgebied te volgen. Zelfs zij krijgen zo langzamerhand de ongeneselijke AD6 koorts. Zij mogen nog een paar maanden wachten. Lekker Puh!!

Ondertussen in Frankrijk

Onze teamgenoten zijn deels in het koersgebied gearriveerd. De groep Dick, Bert, Wouter en Brenda zijn gister, na een natte reis, aangekomen in OZ. Henk met zijn ploeg van de VMI moeten zich op de fiets een natte weg vechten naar het zuiden. Laat het beter weer worden!

Wouter, Brenda en onze andere teamgenoten hebben vandaag hun eerste beklimming afgerond, van het stuwmeer naar het hotel in Oz. 8,5% over 7,5 kilometer klimmen. Vanmiddag gaan onze teamgenoten met de climb2raise groep naar de Alpe d’Huez om deze, beter gezegd onze, berg gezamenlijk te beklimmen. Het is gisteren bijzonder slecht weer geweest in het koersgebied. Vandaag is het wat beter, koud maar in ieder geval droog. Volgens de voorspellingen zal het aanstaande woensdag regenachtig zijn maar op de grote koersdag donderdag lijkt het wat warmer en droger te worden.

Henk en de mannen van de VMI hebben een helse tocht achter de rug. Met name gisteren hebben zij in uiterst natte en winderige omstandigheden door Luxemburg en Noord Frankrijk gereden. De groep is vanmorgen uit Contrexeville vertrokken op weg naar Chambery (190 km). In Lons le Saunier is besloten de groep te splitsen. De rijders die woensdag de Alpe d’Huez gaan beklimmen gaan met de auto naar Chambery, de rest vervolgt de reis per fiets en heeft, nog steeds in de stromende regen, de heuvels van de Jura bereikt.Het lijkt erop dat de tocht naar de Alpe zwaarder wordt dan 6 X de Alpe op!

Pas op de plaats

Stop in Vierhouten

Taart voor de jarige.....

Dank u voor die blumen....

Na de 240 kilometer in Friesland op tweede pinksterdag -de dag dat Friesland oranje kleurde- werd het tijd voor een rustig rondje. Dick was de ontwerper van de route en had ook nog gezorgd voor een vlaai voor de teamcaptain die jarig geweest was. Het kon niet op. De jarige werd er verlegen van. Gister bloemen en nu taart": Bedankt fur die Blumen"allemaal! Uiteraard werd er in Vierhouten getrakteerd door hem. Nou ja, een rustig rondje? Zo'n rondje zou vorig jaar wel de top tien gehaald hebben. 

Ondertussen in België
De VMI ploeg van teamgenoot Henk is gister vanuit Epe in Epen aangekomen en heeft daar overnacht. Om 8 uur werd vandaag de Camerig weer beklommen en werd koers gezet naar de Vaalserberg. Het doel van vandaag is Luxemburg. Iedereen is nog in good shape. Een lood en loodzware etappe vandaag!

Ondertussen in Frankrijk
De dames van ons team en de dames van enkele teamleden wilden nog graag een foto van het zwembad in Frankrijk. Bij deze. Hier krijgen de dienstmeisjes van het resort te horen dat er eind augustus een groep fietsers met stevige kuiten uit Holland een week komt logeren. Zie je die lachende gezichten, Dick? Zoals bekend gaat Herman ter plekke in de komende (vakantie) weken poolshoogte nemen en onderzoek verrichten naar het kwaliteitsniveau van het resort.Teamgenoot René merkte op: "het is een rotklus, maar iemand moet het doen!" Zo is het, desondanks: tik hem aan, Herman!

Zwembad van ons resort in Frankrijk..................