Alpe d'HuZes 2012

Een tweetal teamgenoten van Team MV2 Heerde doen tevens mee het het Alpe d'HuZes evenement.

Brenda, Wouter, Bert (met echtgenote) en uiteraard Dick gaan naar Frankrijk om Jolien te ondersteunen bij haar tocht naar de top van de Alpe d'Huez in het kader van het Alpe d'HuZes evenement. Daarnaast fietst Wouter samen met Alfred op een tandem  in het kader van de sponsortocht van de stichting 2climb2raise de berg op. Via internet kun je Wouter en Alfred volgen in Frankrijk op 7 juni. via http://live.opgevenisgeenoptie.nl/livetijden, team nr 1384. Zij starten om ongeveer half 2 middags. Wouter kennende wil hij vast ook een goede tijd neerzetten: arme Alfred!! Wij hopen voor hem dat de medische dienst ter plaatse goed uitgerust is en beschikt over beademingsapparatuur. Tik hem aan, jongens!
Teamgenoot Henk fietst met zijn team van de VMI vanuit Epe op 1 juni naar Frankrijk. Althans een groot deel van de route. Het gaat om etappes van 180 kilometer. Op woensdag 6 juni gaat hij de Alpe beklimmen net zoals in 2010 en 2011. Henk start 6 juni om 10 uur en doet nog even de groeten aan alle teammaatjes; "ik ga er voor". Tik hem aan, Henk!!!!

Uiteraard wensen we ook de teams van tapperij Teun en de teams van sc Bijsterbosch veel succes bij dit prachtige evenement. Tik hem aan allemaal!!!

Friesland kleurt oranje

Dat team MV2 goed, snel en geconcentreerd kan rijden is geen nieuws. Dat we elkaar optimaal waarschuwen voor op het parkoers opdoemende gevaren, het tempo solidair aanpassen als iemand het moeilijk krijgt (in het algemeen zorgvuldig op elkaar letten), de sfeer in het peloton uitstekend is, ook als we de eindstreep naderen en de vermoeidheid toegeslagen heeft: is totaal geen nieuws. Vertel eens wat nieuws, man!
Maar.......... kunnen we dat ook opbrengen tijdens een rit van 240 (!) kilometer! Tussen 15.000 anderen. Als er constant andere groepen ingehaald moeten worden? Als het team van tweetallen soepel en geconcentreerd op een lint moet gaan rijden om in te halen en zich nadien weer even soepel moet formeren als team? Als alle teamgenoten moeten beschikken over de concentratie-spanne van een grote roofvis om dit de hele dag vast te kunnen houden, ondanks optredende vermoeidheid en fysieke pijntjes? Als de wind tegenzit en er op kop gesleurd moet worden? Zijn we dan ook in staat om de goede sfeer boven water te houden of zakt dat onder water en slaat het chagrijn toe? 240 kilometer!!!!!!! Open vragen......

Nou ja: optimaal. Beter dan verwacht. Super! Allemaal gehaald. Geen klachten en dat kan ook niet......... want winnaars klagen nooit! Ook de opbouw naar ons subdoel de Elfstedentocht via o.a. Giethoorn, Posbank, Teckelenburg Rundfahrt gevolgd door herstelrondje Vierhouten, gemixt met de donderdagavond interval ritjes bleek top te zijn. Quote van Ruben: "vroeger was ik wel eens jaloers op groepen fietsers die op het eind van de dag zo dominant langs kwamen. Nu doen we het zelf". Dat zegt genoeg.
Er gaan geluiden dat de teamsfeer toch iets minder is dan vorig jaar omdat we dit jaar veel minder evenementen met elkaar georganiseerd hebben die samenbinden en daarnaast 1 september nog zo ver weg is. Weinig evenementen en 1 september is nog ver weg zijn argumenten die inhoudelijk waar zijn, maar in effect domweg gelul. Voor mij mag het, als het zo gaat, nog wel 40 jaren duren voor het 1 september is (ben ik pas 101, kom maar op!). Zoals Dick opmerkte: "kijk naar die gezichten op de foto's, en je weet genoeg". De enigste dissonant was de immense bergen lillend, vet eten die we deze dag naar binnen geslagen hebben. Als je het opstapelt kun je er een inspirerend, blubberig ATB parcours van maken. Ik deed er vrolijk aan mee maar heb er, achteraf altijd, immense spijt van. Een culinair dieptepunt voor deze Bourgondiër. Het mocht de pret niet drukken.
Dus bedankt René (een Groninger in Friesland beukend op kop!, want dan ben je sneller uit deze provincie!), Herman H. (mijn geen-eiige broer, echte diesel, "genieten, man"), Mariska (heeft een paar weken gestreden, in een sportieve put gezeten, vooral in Duitsland, en vandaag gewonnen (heb er goed op gelet, echt mooi om mee te mogen maken!)), Dick (verrassend goed, werd wel steeds stiller naarmate de koers vorderde, goh wat een eten gaat daar naar binnen!), Herman S. keek na de race scheel want 1 oog is voor de koers en 1 oog voor Mariska), Marieke (wilde alleen en voorop de eindstreep over, de ondeugd, moest even naar het team terug geschreeuwd worden maar ja, dat is wel de topsport mentaliteit. Blijf het jammer vinden dat ze niet met 15 begonnen is, is echt onmisbaar in ons team), gastrijder Erik (Bokito, oei sterk (!), veel beuken op kop, bedankt man! Moet eigenlijk mee naar de Ventoux), Wouter (wat een weekend voor hem! Hoe houdt hij dat vol? Van niet zeuren maar poetsen. Moet nu wel bekaf zijn. Pure klasse!), Barmond (veel op kop, relatief weinig energie nodig voor het fietsen ziet dan ook van alles onderweg), Brenda (snipverkouden maar gewoon present, ook vooraan, sterke vrouw!), Ruben ("topdag gehad", knap zo zonder trainen dan moet je durven, nu nog 7 kilo eraf en 3000 kilometer erbij!), Corné (reed alleen, maar ieder moet het op zijn eigen wijze doen. Wel jammer. Fietsen is zo veel meer dan fietsen alleen. Mensen zijn zo vreselijk leuk en geweldig interessant, vooral in een situatie waarin ze uitgedaagd worden en het behang eraf gaat. Een team is ook veel meer dan de optelsom van willekeurige individuen). Bert (reed niet mee door fysieke malheur maar begeleidde ons vanaf zijn smartphone met opbeurende tweets, zo ook Arnold. Bedankt Bert en Arnold!), Peter. Je gaat toch niets over jezelf schrijven? Ech wel! Als je iets over anderen beweert dan moet je toch ook wat over jezelf zeggen.
OKEE: ik kan nauwelijks slapen voor een rit als ik er vroeg uit moet. In 2010 en in 2011 in de nacht voor D Day van de Alpe d'HuZes deed ik ook nauwelijks een oog dicht. Ik zie de wekkerradio de minuten tellen. Ik hoor een koekoek in de verte en auto's brommen over de snelweg. Nog 4 uur. Als ik geluk heb slaap ik nog een paar uur. Nog 3 uur. Ik snap niet goed waarom dat is. Het is vast een vorm van spanning. Het is geen onzekerheid of faalangst. Het klinkt misschien wat arrogant maar ik weet dat als er niets geks gebeurt ik niet faal. Ik heb in het verleden geleerd dat als het niet anders kan ik beestachtig kan afzien en als het echt moet ik dat gevoel nog steeds kan en mag aanspreken. Ik bereid me vooraf ook minutieus voor, smeer broodjes en leg alle kleding etc. klaar ook om er maar voor te zorgen dat ik daarover niet ga malen. Ik kan me soms ook behoorlijk irriteren aan mijn zoon die zich uit de losse pols voorbereid. Maar in beide gevallen helpt het niet. Het hoort in mijn geval blijkbaar bij scherp worden................... een andere verklaring heb ik er niet voor. Maar het mag de pret niet drukken:

BAMM!!!  "Topdag"  "Friesland kleurt Oranje!"  "Kijk naar die gezichten"!  "Genieten, man".........

Foto's Teckelenburger Rundfahrt

Nog een paar foto's van de Teckelenburger Rundfahrt. Van de overige teamleden is geen foto gemaakt! Dat komt doordat: 

• ze zo snel waren zodat de fotograaf ze niet kon fotograferen
• helemaal achterop lagen
• een stuk van de route als gevolg van sportieve armoede afgesneden hebben
• helemaal voorop lagen

Zeg het maar.

Teamfoto

Bokito

Er rijden in ieder peloton wel één of meerdere Bokito's. Een Bokito is te herkennen aan het gegeven dat wanneer hij op kop rijdt, hij altijd 10 cm tot een halve meter voor zijn medekopgenoot fietst. Als deze poogt aan te sluiten gaat onze Bokito nog wat harder rijden zodat op deze wijze, stap voor stap, het tempo flink opgevoerd wordt, hetgeen dan meestal ten koste gaat van allereerst zijn maat en vaak ook ten koste van een aantal teamgenoten die in de slipstream rijden. Bokito kijkt na zijn geweldige beurt dan nog even schalks achterom, niet om te checken hoe het er aan toe gaat met zijn/haar teamgenoten maar om te verifiëren of de teamgenoten wel zien hoe hard hij wel kan. "BAM, kijk mij eens hard kunnen rijden"!

Bokito is wel sterk afhankelijk van zijn omgeving. Zo heb ik bij de TC Heerde een teamgenoot gehad die in de B groep graag en stevig als een Bokito op kop reed maar in de A groep vrijwel altijd een slechte dag had en daar structureel achteraan rondreed als het Dwergaapje ChinChin. Merkwaardig om te zien hoe deze opvallende metamorfose zich per dag voltrok. Bokito zijn is dus wel erg relatief en volstrekt omgevingsafhankelijk. De ergste Bokito's zijn die Bokito's die eerst hun maat volledig in de poep rijden en ze vervolgens heel sociaal gaan helpen en uit de wind houden. Dat is net zo erg als een vlieg een beetje dood slaan: pats! Om dan vervolgens mond op mond beademing toe te passen.

Ik heb in het verleden meegemaakt dat een nieuwe, onstuimige en enigszins naïeve Bokito door 2 teamgenoten vakkundig afgedroogd werd. Zij gingen om de nieuwe Bokito heen rijden op kop en alleen als Bokito op kop reed werd er voluit gereden, waardoor onze nieuwe vlam 2 keer voluit moest, terwijl de twee teamgenoten slechts één keer stevig op de trom hoefden te slaan. Na drie beurten op kop kon hij tijdelijk aan de beademing en heeft de rest van de ellendige reis achteraan het peloton aan het elastiek gehangen.
Ik moet toegeven dat één van die twee teamgenoten ikzelf was. `Dat is toch net zo Bokito gedrag, huichelaar`, zal de scherpe lezer opmerken.............. Dat klopt helemaal. Ik moet toegeven dat ik zo nu en dan er zelf ook één ben en vroeger, lang geleden er zeker één was. Ik heb ook op zichzelf niets tegen Bokitos. Zij zorgen voor "scherpte" in een groep. Dat is ook noodzakelijk want die "scherpte" heb je gewoon nodig in een trainingsperiode om straks in het hooggebergte uit de voeten te kunnen. Fietsen is ook deels een competitiesport en niets voor doetjes. Bovendien zijn de goede Bokitos in staat op kop te rijden en aldus het team uit de wind te houden tijdens de laatste uiterst moeilijke uren van een lange koers, zoals bijvoorbeeld de Elfstedentocht. En bovendien: in iedereen zit een Bokito. Iedereen wil toch wel eens rondtoeren als een Bokito?  Iedereen wil toch wel eens grote ballen hebben? Niet de drup willen zijn maar de regen? Niet de modder maar de klei? Niet het handje maar de vuist? Niet het kleintje maar de grote?
De grens opzoeken is dan ook prima maar het gaat om de dosering; niet erover heen! Het mag vooral niet ten koste gaan van je maat op kop links of rechts van je en ook niet van de groep achter je. Want het dunt het eigen team zo uit als je niet oppast.


Bovendien: we hebben de Alpe d'Huzes in 2010 en 2011 gereden en rijden de Mont Ventoux straks, uit solidariteit en medeleven met mensen die strijden tegen kanker, want iedereen verdient een nieuwe morgen en voor iedereen mag en moet een nieuwe morgen een nieuw begin zijn. Voor mij is en blijft dat een drijfveer om een onmogelijke berg op te fietsen. Diezelfde solidariteit mogen we dan toch ook terugvinden in ons peloton. 
Ja, toch?

Uit de ziekenboeg

Twee teamgenoten zijn de afgelopen week in de lappenmand terecht gekomen.

Teamgenoot Bert heeft nogal last gehad van de naweeën van de Teckelenburg Rundfahrt van afgelopen zaterdag. De dag na de Rundfahrt kon hij niet meer lopen en hij heeft maandag van de dokter de opdracht gekregen om zichzelf een week fysiek niet te belasten. Momenteel gaat het wat beter met Bert. Het herstel gaat de goede kant op. Hij heeft al minder pijn en kan zich al wat beter bewegen. Bert ziet, gegeven de omstandigheden, af van het meedoen aan de Elfstedentocht. Duidelijk een kwestie van overbelasting dus.


Brenda heeft een virusinfectie opgelopen. Daar heeft zij regelmatig last van. Zij heeft tabletten gekregen die het herstel moeten bespoedigen. 


Wij wensen hen beiden uiteraard beterschap toe. 


ps vandaag nog 100 dagen te gaan...............

V.I.P behandeling en de Vael Ouwe

Zaterdag 16 juni staat de beroemde en druk bezochte Vael Ouwe op het programma. Een echte klassieker onder de tochten. Stel voor de 160 km te rijden. Dit is een vroege aankondiging omdat, bij voldoende deelname, een V.I.P behandeling mogelijk is maar dan is snel reageren geboden.

De route: het vertrek is bij de Gazelle fabriek in Dieren. Na een vlakke aanloop volgen de eerste klimmetjes op de Posbank bij Rheden. Via Velp en Arnhem gaat de route naar Otterlo, Harskamp, Stroe en Garderen. Na deze noordelijke lus gaat de route terug via Uddel, Hoogsoeren naar Ugchelen en Hoenderloo. Via de Berg en Dalweg gaat de route naar Beekbergen en weer richting Arnhem. Vervolgens gaat de route via de Beekhuizenseweg in Velp opnieuw over de Posbank met het nodige pittige klimwerk naar Laag Soeren om te finishen in Dieren. 

V.I.P behandeling: het is mogelijk om als team in te schrijven (minimaal 6 deelnemers per team). De prijs hiervan is € 15,00 per deelnemer. Hiervoor krijgen we een V.I.P. behandeling:

• Parkeergelegenheid op het Koninklijke Gazelle terrein
• Ontvangst met koffie in de Wim Breukinkzaal
• Gevulde fouragetas
• Groepsfoto
• Een uitdagende fietstocht
• Na afloop een consumptie, broodje en uitreiking groepsfoto
• De unieke Vael Ouwe medaille 2012

Willen jullie zo vriendelijk zijn om mij even te mailen of je wel of niet hier van gebruik wilt maken? Ik zal dan ons als team inschrijven en voor de deelnemers een plek reserveren.

Nadere info op: http://www.vaelouwe.nl/

Polsband Mont Ventoux

Afgelopen zaterdag hebben we weer een mooie tocht gereden in Duitsland. We waren met een redelijk grote groep, maar toch missen er natuurlijk altijd mensen. 


Zelf merk ik ook dat 1 september ook nog erg ver weg is. Om weer een beetje groeps gevoel te kweken, maar ook om ons weer even stil te laten staan bij het doel waarvoor we fietsen, heb ik dus voor ons allen een rubberen polsbandje van de mv2 stichting grootverzettegenkanker besteld.
Zo gauw ik ze binnen heb, zal ik zorgen dat iedereen er een ontvangt.


was getekend,


Marieke

25%

De weg draait plotseling scherp naar rechts. Ik kijk door de bocht naar boven maar zie de bovenkant van de weg niet meer. Een muur van asfalt. 25%!!  Links en rechts zie ik na een paar meter al fietsers lopen die verkeerd geschakeld hebben. Iemand slingert zo maar richting berm met zijn fiets; vloekt en kukelt vervolgens om. Kan niet meer. Ik zie even verderop ook een oranje shirt staan. Shit, een teamgenoot! Zelf stoppen heeft geen zin. Wat moet je doen? Ik roep maar dat we boven wachten. 

In de wereld is er arm en rijk, zwart en wit, jong en oud, klein en groot. In deze vies rijzende asfaltwereld telt dat allemaal niet. Hier is slechts sprake van twee categorieën: lopers en fietsers, en het is je heilige plicht te pogen bij die laatste categorie te horen! BAMM!!

Kortom: Teckelenburger Rundfahrt 2012: 2700 deelnemers. Prachtig weer. 120 kilometer en 23 heuvels. Opvallend weinig Horeca (pure noodzaak en absolute voorwaarde voor het team om goed te kunnen functioneren). 2 lekke banden. Ketting eraf. 1 zware valpartij met drie gebroken ribben en een klaplong (ons onbekende deelnemer).

Plaats een groep fietsers in een relatief extreme omgeving zoals de Teckelenburger Rundfahrt, dan passeren tijdens die dag dezelfde zaken die ook in het gewone leven een rol spelen. Alles komt op zo'n dag voorbij. Verdriet, woede, wanhoop, verbetenheid, te snelle overgave en onzinnig gepraat om de spanning te breken maar ook vreugde, passie en respect, solidariteit en vastberadenheid. Wie heeft alleen oog voor zichzelf en wie heeft ook ruimte voor een ander? Elke deelnemer moet op de een of andere manier, in meer of mindere mate, met de hieruit voortkomende spanning dealen. Onafwendbaar. Als je iemand echt wilt leren kennen, zonder mascara, ga dan met hem of haar stevig sporten. 
Zo'n dag laat je ook scherp zien waar je staat en wat er vervolgens nog moet gebeuren. Je kunt er van leren. Nou....en ik dan? De 10% heuvels kom ik makkelijk op maar de +20% heuvels leveren problemen op. Dat kan veel beter. Dat is bij mij niet alleen een gebrek aan explosieve conditie maar ook een surplus aan gewicht. Aan beiden ga ik wat doen de komende maanden.  
Zoon Ruben heeft deze dag ervaren dat de prima conditie en vorm van 2011 niet ongetraind en zonder dat je er wat voor doet meereist naar 2012. Daar baalt hij van. Hij heeft helaas de genen van zijn vader wat gewicht betreft geërfd. Komt hij nog terug?
Een verrassing voor mij was vandaag René. Een stevig gewicht en de aard van dit parcours matcht niet best. Toch kwam hij soepel mee. Nog meer kracht dan verwacht. Die arme Bert moest het doen met een 34 x 27 versnelling. Hij rijdt toch al altijd zwaar maar dit zag er van achteren uit alsof Studio Sport de beelden in herhaling vertraagd afdraaide. Toch gaat dit op geen enkel moment ten koste van zijn goede humeur. Dat is op zichzelf al een kwaliteit. 
Onze Henk is echt klaar voor de Alpe d'Huez. Daar past maar 1 woord bij: RESPECT!!! 
Het enige minpuntje van de dag was dat we de dag zonder gezamenlijk drankje afsloten. Beetje kaal, veel haast, weinig team. Moeten we bij de Elfstedentocht dan maar beter regelen.
Oh ja: De ELFSTEDENTOCHT.................... De volgende testcase en in juni de Vaele Ouwe!!!

De Oranje brigade

Het parcours

Tecklenburg Rundfahrt

Stel voor aanstaande zaterdagmorgen (19 mei) te vertrekken bij sc Bijsterbosch om 06:00 uur. We kunnen op de parkeerplaats het vervoer indien nodig nog wel herschikken. 


Start & Finish van de Tecklenburg Rundfahrt is bij Freizeithof Bögel / Sporthalle Ost, Am Sportzentrum in Ibbenbühren. Vanaf de diverse parkeerplaatsen wordt de start, tevens inschrijving, aangegeven door middel van borden “start”. De start van de afstanden begint om 07:30 uur maar loopt tot 10:00 uur door. De uiterlijke afmeldtijd is 17.00 uur. Tijd zat dus.
Volgens degenen die de tocht al wel eens gereden hebben is dit een mooi maar stevig exemplaar (130 kilometer is 1700 hoogtemeters). 
Mochten er voldoende deelnemers zijn dan kunnen we deze dag ook gebruiken om een foto te maken voor de kledingsponsors. Mocht dat niet het geval zijn dan moeten we in de komende periode op een donderdagavond een foto moment plannen. Het is overigens tijdens drukke toertochten so wie so goed om de teamkleding aan te doen. Dit in verband met herkenbaarheid en omdat "andere rijders" dan veel minder de neiging hebben in/tussen de groep te gaan rijden.

Routebeschrijving

Om bij de start van de Tecklenburg Rundfahrt te komen, volgt u de onderstaande route. De route wordt vanaf de snelweg met pijlen aangegeven.

Autosnelweg A1, Oldenzaal – Osnabrück, Afslag 11b. Onderaan de snelweg gaat u linksaf, richting Ibbenbühren. Op de 2e rotonde gaat u rechtsaf. Deze weg blijft u volgen. Op de eerste rotonde gaat u rechtdoor. Bij de tweede rotonde gaat u wederom rechtdoor. Volg vanaf dat punt de aanwijzingen van de medewerkers.

Wie zien we hier?

Ga toch fietsen

Een klein stukje tekst uit het prachtige boek van Thomas Braun. Hij benadert de reden waarom velen fietsen:

"Of je uiteindelijk omhoog gaat, hoe hard, hoe vaak je stopt onderweg, of halverwege omdraait, dat bepaal je helemaal zelf. Je hebt uiteindelijk niets te bewijzen! Je hoeft alleen maar te genieten van die prachtige bergen, dat fenomenale landschap, de ongelooflijke uitzichten en respect hebben voor de levende en dode natuur, voor de berg zelf! Want daar gaat het om: dat je fysiek en mentaal ervaart dat je van zoiets unieks en extreems onderdeel mag zijn. Iets kernachtigs, wat je in het normale leven weinig tegenkomt. En dat doe je paradoxaal genoeg helemaal alleen en samen met een groep waarmee je achteraf die ervaring kunt delen. De rest: tijden, klagen, fietsuitrusting, verzet, als laatste of als eerste boven: da's allemaal onzin, maar hoort er nu eenmaal bij. Omdat we die andere gevoelens niet onder woorden kunnen brengen of begrijpen."
"Zodat je nooit alleen zal zijn."

Route zaterdag

De route van aanstaande zaterdag gaat via 't Harde naar Elburg en Harderwijk. Vervolgens via Vierhouten (pauze in ons stamcafé) naar Vaasen en Terwolde en via de IJsseldijk tegen de wind in (verwachting is NW4) richting Heerde. Afstand: 100 km. Vertrek: 9 uur bij sc Bijsterbosch. Dus: sparen voor het laatste deel, net zoals dat bij de Elfstedentocht zal moeten.

Carla en Peter opa en oma

Teamgenoten Carla en Peter zijn afgelopen vrijdag (4 mei) oma en opa geworden! En Marianne dus tante. Een kleinzoon, genaamd Finn, 48 cm lang en 3100 gram 'zwaar'. Alles gaat nu goed. 

Peter kan zich voorbereiden op een nieuwe en blinkende carrière. Stoeien en boom klimmen liggen verscholen in de toekomst. Hij moet in de tussentijd natuurlijk goed in vorm blijven: dus veel fietsen!

Gefeliciteerd familie Bouman!!

Posbank voor de diehards

De heavy weights achterop

Vijf mei. Acht uur in de morgen.  Temperatuur: zes graden boven nul. Koud! Het druppelt uit de hemel. Auto's hoeven nog net geen lichten aan. Grijze wolken. Geen weer om buitensport activiteiten te ondernemen. Iedere beetje sporter weet dat kou en vocht negatieve effecten hebben op het functioneren van het bewegingsapparaat en per saldo bakken met extra energie kost. Nota bene Bevrijdingsdag. Toch staan 5 leden van Team MV2 Heerde daar, op het bordes van sc Bijsterbosch klaar om 140 kilometer weg te tikken. Zij geven zich, onder deze omstandigheden, vrijwillig over aan de ketenen van de wielersport. Hoezo Bevrijdingsdag! Gekken!

Herman die om 11 uur vrijwilligerswerk gaat verrichten staat er toch om ons tot Epe mentale ondersteuning te geven. Klasse Herman! Ik voel zelf een lichte spanning. Ik heb 3 weken gelanterfantert, van alles, vooral ongezonds, ingenomen en weinig gefietst en weet maar al te goed dat dat een uitgangspositie is, die inhoudt dat ik dat bij afstanden boven de 100 km onverbiddelijk moet betalen. Goed verdelen en bekeken fietsen dan maar; uiteraard wel je verantwoordelijkheid nemen maar daar bovenop geen trap te veel.
Aan het kanaal ter hoogte van Epe wachten teamgenote Marieke en een mij onbekende sportster ons op en sluiten aan. Het gaat in vlot tempo richting Posbank langs het kanaal. Een beetje te vlot voor de onbekende medefietster want zij moet net na Apeldoorn de pijp enigszins gedesillusioneerd aan Maarten geven ondanks het gegeven dat verschillende teamgenoten haar en route vragen of het wel wil. "Ja hoor", zegt ze voortdurend. Tja, het is een bekend verschijnsel: het is moeilijk om toe te geven dat het te hard gaat. Alhoewel ik echt respect heb voor mensen die er ronduit voor uit durven komen, weet ik dat het mij ook moeite zal kosten als het mij overkomt. Stom, niet!
We bereiken de Posbank snel en snellen daarna naar Uchelen waar wij mannen welverdiende uitsmijters innemen en Marieke een vette pannenkoek naar binnen werkt. René en Peter maken daarna nog ruimschoots en met groot genoegen gebruik van het inpandige toilet (de Gemeentelijke reinigingsdienst van Uchelen en Apeldoorn zijn nu, 18:00 uur, nog aan het scheppen). Daarna gaat het via Apeldoorn en tegen een aanwakkerende krachtige wind langs het kanaal naar Heerde. Dat alles met een gemiddelde van bijna 28 kilometer per uur wat gezien het karakter van de route en gezien de omstandigheden een prima prestatie is.

Twee opmerkingen:

• niet alleen degene die goed getraind is en snelheid en afstand makkelijk verteert verdient een pluim maar vooral degene die het fysiek en dus ook mentaal zwaar heeft en dan toch niet opgeeft levert de echte topprestatie. Dus: respect Dick!
• in het verlengde hiervan: er is een groep teamgenoten ontstaan die uitstekend getraind is en nu makkelijk fietst. Er zijn ook teamgenoten die door blessures of als gevolg van andere redenen niet c.q. onvoldoende aan fietsen zijn toegekomen en een trainingsachterstand hebben. Het straks een beetje harmonieus mixen van deze twee groepen is de kunst. Natuurlijk is racefietsen een competitie sport en daar moet ook ruimte voor zijn maar als het er op aankomt dan zijn beginselen zoals "samen uit, samen uit" en elkaar helpen, wat mij betreft, van veel grotere waarde. 

Een laatste opmerking van huishoudelijk aard: er lijkt draagvlak te zijn voor de Tecklenburg Rundfahrt van 19 mei. Het voorstel is om dan de dagstage Limburg van 12 mei te laten vervallen. Mocht je het er niet mee eens zijn of andere ideeën hebben: laat het weten!

Man.........................het was vandaag weer een prachtige tocht!! Bedankt dame en mannen.

Tecklenburg Rundfahrt 19 mei

Voor hen die in een totaal nieuw gebied, in het buitenland, een uitdagende tocht willen rijden: de Tecklenburg Rundfahrt op zaterdag 19 mei aanstaande, met hellingpercentages tot aan 25%. Ook de afstand naar de start en finish is te overzien en is aanzienlijk korter dan de afstand Heerde - Limburg. Deze rit past gezien het karakter van de rit uitstekend in ons trainingsschema en is een prima alternatief voor de Limburg stage. Indien er voldoende belangstelling voor deze rit bestaat zijn we zaterdag 19 mei een weergaloze dag onder de pannen (inschrijfkosten: 7 euro).

Afstand: 132,1 km.

De route voert de deelnemers rechtstreeks buiten de bebouwde kom van Ibbenbühren. Via Laggenbeck doemt al na amper 3 kilometer de eerste klim van de dag op. Met een gemiddeld stijgingspercentage van 8% is de Kümperweg weliswaar niet de zwaarste beklimming van de tocht, maar zo kort na het vertrek is de klim lastig. Na ruim 10 km krijgen de deelnemers de steilste helling uit de tocht voorgeschoteld, namelijk de Lärchenweg (25%), kort daarop gevolgd door de Kiesweg (14%). Ook in de kilometers daarna volgen de beklimmingen elkaar in rap tempo op, met stijgingspercentages tussen de 8 en 10%. In tegenstelling tot de vorige edities dalen de deelnemers na zo’n 40 km. af naar het erf bij de boerderij. In Mettingen vervolgt de route zijn weg via een lange, maar relatief eenvoudige klim (Bergstrasse), om vervolgens na een korte afdaling te beginnen aan de klim naar de eerste stop van de tocht.

Na de eerste stop volgt het middenstuk van de tocht. De organisatie heeft hierin in 2011 een aantal wijzigingen aangebracht waardoor dit gedeelte van het parcours aanmerkelijk zwaarder is geworden. Korte beklimmingen met stijgingspercentages tot 18%, maar ook lange beklimmingen met gemiddelde stijgingen van 5% vormen de opmars naar de klim langs het zwembad. De aanloop van de klim naar Tecklenburg verloopt via een goedlopende beklimming door het bos naar het Waldfreibad. Nadat de deelnemers echter het zwembad achter zich hebben gelaten volgt het tweede deel van de klim tegen 18%. Na een korte bocht naar links en honderd relatief vlakke meters wacht de 2e stop van de tocht nabij het voetbalveld in Tecklenburg.

Na de stop vervolgen de deelnemers hun weg in de richting van de beruchte klim naar de TV-toren. De Brandenberg is weliswaar niet de steilste klim uit de tocht, maar door zijn onregelmatige verloop een lastige opwarmer voor het restant van de rit. Boven bij de toren splitsen de diverse routes zich.

De kilometers na de splitsing verlopen geenszins vlak. Enkele kilometers na de splitsing doemt de Hohenweg op met een gemiddelde stijging van 10%. Kort daarop gevolgd door Zum Jägerberg (8%). Via een mooie afdaling langs diverse forellenvijvers vervolgt de route zich in de richting van Südenfeld. De klim over de Südenfelder strasse is weliswaar niet steil, maar met zijn lengte van 3 km. een ware kuitenbijter. In Südenfeld splitsen de beide lange routes zich. De 130 km. route maakt een korte doorsteek om vervolgens enkele honderden meters verder weer samen te komen met de langste afstand van de tocht.

Vanaf de samenvoeging rijden de deelnemers richting de laatste verzorgingspost van de route, nabij de picknickplaats aan de Talstraße. Daarna voegen alle routes zich nabij Tecklenburg weer samen. Via een korte, maar steile beklimming in Tecklenburg voert de route de deelnemers opnieuw langs het zwembad in Tecklenburg (Ibbenbürener Straße, 8%). Via een korte afdaling en enkele vlakke kilometers komen de deelnemers in Laggenbeck. Hier wachten de laatste venijnige beklimmingen met aansluitend de Grundkenliet (13%) en de Goldhügelstraße (12%). Via de Kümperweg (8%) komen de deelnemers terug in Alstedde en wacht de finish in Ibbenbühren.
Wil je meer lezen zie: http://www.tecklenburg-rundfahrt.com/cms/tecklenburg-rundfahrt/

Posbank zaterdag 5 mei

Aanstaande zaterdag gaat de route naar de Posbank via het Kanaal en vervolgens door het "binnenland" weer retour naar onze thuisbasis. Vertrek om 09:00 uur (Herstel: op verzoek 08.15 uur) bij sc Bijsterbosch.


De Posbank is genoemd naar het monument in de vorm van een halfronde stenen bank dat aanwezig is op een markant uitzichtpunt. Deze bank is vernoemd naar de heer G.A. Pos, oud-voorzitter van de ANWB. Balangrijker is dat de Posbank voor ons een prima trainingsgebied is om het ritme van het klimmen te ervaren.

Overigens uit de ziekenboeg: teamgenote Marieke is door een tafel gezakt en heeft daarbij haar linkerbeen verwond. Met als resultaat dat de tafel wijlen is maar Marieke is still alive and kicking.