maandag 26 maart 2012

Klimmen.....

Aanstaande donderdagavond wordt de eerste avond trainingsrit gereden; vervolgens gaan we komend weekend naar de Holterberg en straks naar de heuvels van de Posbank en dan volgt nog de serieuze Limburgse Big Five (Keutenberg, Vaalserberg, Cauberg, Camerig, Eyserbosweg). Kortom: de periode van klimtrainingen breekt aan. Wat is de beste manier om dit aan te pakken?


Goed klimmen is een kunst en kun je leren. In ons vlakke landje is dat weliswaar lastig omdat het oplopend percentage richting lucht ontbreekt, en daar waar de weg wel omhoog loopt ontbreekt de afstand. Maar het is zeker niet onmogelijk.
Je kunt het zo aanpakken zoals we het zo ongeveer gewend zijn en zoals dat afgelopen zondag ging: aan de voet van een heuvel, zoals de Knobbel, schakelen we zo zwaar mogelijk en (deels) staand op de pedalen stampen we -in volle competitie met de teamgenoten- naar boven, alwaar we, in het slechtste geval, uitgeput hijgend met wat schuim op de mond enige minuten over ons stuur hangen. Dit is -nadat het fundament van het basisuithoudingsvermogen is gelegd- een uitstekende manier om het hart long systeem op een hoger niveau te brengen, te wennen aan de hoge hartslagfrequentie die bij klimmen voorkomt, kracht te ontwikkelen en het voegt toe aan het vermogen tot snelheid. Het is ook hartstikke leuk maar het heeft op zichzelf niet zo heel veel met klimtraining te maken. Als je op deze wijze een berg van enige omvang wil beklimmen dan kom je zonder enige twijfel snel de man met de hamer tegen. Het klinkt zo logisch maar het is ieder jaar nog zo geweest dat enkele teamleden de eerste echte bergrit te veel op deze wijze benaderden en dat is geen aangename (hernieuwde) kennismaking met het hooggebergte.
Klimtrainen is bewust rijden onder je omslagpunt (de hartslag frequentie waarboven je spieren overbelast raken en je melkzuur ontwikkelt) en dit met een trapfrequentie van boven de 80 toeren per minuut. Daar moet je aan wennen. Sluit je af van je omgeving; let op je ademhaling en als het moeilijk wordt kijk dan niet verder dan een paar meter voor je. Kort door de bocht geformuleerd: als je de Knobbel (correct trainend) oprijdt, mag je boven niet buiten adem zijn. Dat is ook logisch want in het echie moet je dan nog een kilometer of 24. Dat betekent zelfdiscipline want de competitie met je teamgenoten staat niet voorop. Wedden dat dat lastig wordt?
De route van aanstaand weekend: Holterberg en Lemelerberg, ongeveer 80 kilometer. BAMMM!!!!