"Leven"

Fietsen in de bergen maakt je los van een overgereguleerde en volgeplande samenleving waar overal een vangnet voor is. 

Het kost je veel. Je wordt geplaatst voor opgaven waarvan je vooraf niet weet of je ze aan kan. Het doet vooral zeer en het kost ook nog geld.

Maar het 'geeft' je ook. Het geeft je een ander perspectief en tijd voor reflectie. Het geeft je tegelijkertijd een merkwaardige verbondenheid met medefietsers omdat jouw leven en dat van die anderen tijdelijk nauw verbonden is. Dat in een totaal andere en soms bedreigende omgeving en ........... zonder vangnet.

Terugkijken doet beseffen dat je “geleefd” hebt op de flanken van die berg. En is dat niet een doel op zichzelf? We willen toch niet slechts "er zijn" of "bestaan" maar vooral ook "leven".

Bergen gaan in je zitten. Kruipen onder je huid.  Als ik op mijn fiets zit, alleen op zo'n berg, voel ik me zo sterk. Geestelijk en lichamelijk. Niemand doet me dan wat. Alles klopt.